"Ben ben oldum olası böylesi ta yürekten, can evinden gülen, yanındakini de kendi sevincinin içine alıp yoğuran, sevinçten çılgına döndüren böyle tatlı bir insan görmedim. lçime ay dınlık doldu, yüreğim pır pır etti. Şu lstanbulun kirinden parasından, göz oyan kıskançlığından, kötülüğünden sıyrıldım, yeni başka bir güne doğdum. Sen sağ olasın, var olasın, dünyalar durdukça şu alçak gönüllü, ta can evinden, tekmil damarlarından çekilip gelen gülüşünle durasın"
"İnsanlıktır bu... Kat kattır, en sağlam, en güzel mücevheri en alttadır, soydukça insanlığı, kabuğundan soydukça, bir kat, iki, üç, dört, beş kat, gittikçe aydınlanır insanlık, güzelleşir. Çirkin olan insanlığın en üst kabuğudur. Adam olan hem kendi kabuğunu, hem insanlığın kabuğunu durmadan soymaya çalışır. Soydukça ortalık aydınlanır, soydukça..."
Gidersen kim sular fesleğenleri
kuşlar nereye sığınır akşam olunca.
Sayfa 7Kitabı okuyor
Cehennem yerinde hiç ateş yoktur. Herkes ateşini burdan götürür.
kuşlar yemek yerken ürkmesinler diye yolunu değiştiren insanı dünya tabii ki incitir.
Gidersen yıkılır bu kent, kuşlar da gider
bir nehir gibi susarım yeryüzü deltasında.
Sayfa 7Kitabı okuyor