Hayat bir yarış. Üniversiteyi bitirsen de gireceğin imtihanlar bitmeyecek. Çünkü hayat bir imtihandır...
Sayfa 137
Çünkü kendi yalnızlığıyla baş başa kalmak istiyordu. Düşünmek... Yoruluncaya kadar düşünmek. Hayatını, o defteri yeni baştan gözden geçirmek, bazı sayfalarını yırtmak, bazı sayfaları yeniden yazmak istiyordu.
Sayfa 117
Durmadan ocağın küllerini eşeleyerek yürekleri ısıtacak değerli bir şeyler bulmuşlardı. Hayatta öyle değil miydi? İnsan geçmişin külleri arasından anlatmaya, hatırlanmaya değer neler bulmazdı ki..
Sayfa 77
İnsan çocukluğunun bir yanını ömrü boyunca içinde taşıyor.
Sayfa 34
Kadın, içinden "Ne yaptım bunca yıl, ne yapabildim?" diyor. "Hâlâ göçebeyim. Hâlâ bir rahat nefes alamadım. Ah ne olur bir gün şu trenlerden değişmiş olarak insem. Evimin kapısından, bir başka ben olup girsem..."
Sayfa 24
Camda kışa yaklaşmış bir sonbaharın seyrelmiş sarıları, kahverengileri...
Sayfa 18 - Ötüken
Bizim Diyar
“Kendimizi tanıyalım diyorum. Hürriyet önce kendimizi tanımakla başlar.”
Sayfa 36 - KapıKitabı okudu
Türklerin olmadığı memleket, içmediği su, ateşleme diğil ocak kalmadı. Şehirleri ve ülkeleri doldurup her tarafa hakim oldular.
Demek bir çocuk yetim kaldı mı erken büyümek zorundaydı.
Birinin ölümü duyulup ilk şaşkınlık geçtikten sonra insanlar, kendi bedenlerine bulaşan ölüm kokusundan kurtulmak için uğraşıyorlardı.