Arafta Bir Çocuk 6/10
Daha önce Zülfü Livaneli’nin birçok romanını okumuştum ve beğendiğim bir yazar fakat bu kitabı okurken önceki kitaplarından aldığın zevki alamadım maalesef.
Arafat'ta Bir Çocuk Zülfü Livaneli'nin tek hikaye kitabı. Öykü demiyorum çünkü kendisi de kitabın sonlarındaki soru cevap kısmında öykü yerine hikaye demeyi tercih ettiğini belirtmiş.
8 tane hikayeden oluşan kitap genel olarak siyasi çatışmalar, gurbetçilik, sınıf ayrımları, işçi problemleri ve hayatından memnun olmayan insanların yaşayışlarını ele alıyor. Tema olarak; arafta kalmış veya bırakılmış insanların yaşadıkları hikayeler diyebiliriz. Genel olarak Avrupa ülkelerine giden Türklerin kültürel çatışmalar açısında yaşadıkları sıkıntılar üzerinde durulmuştur.
Öyle ürkek durma," dedi. "Korktuğunu belli edersen üstüne gelirler."
Sanki aramızda bir duvar var, sözlerim ona ulaşmıyor..
Düşmanlık dolu bir dünyaydı bu. Niye bu kadar anlayışsızdı insanlar birbirlerine karşı? Niye sırtlan gibi dişlerini gösteriyorlardı.
Kitabı bitirince arafta kalmış duyguların tercümanı olmuş hikayeler okudum. İnsan tüm tanıdıkların içinde de yalnızdır bazen ve o yalnızlık gurbetlerin en uzağıdır.
8 farklı öyküde ülkesinden ayrılan ve kendisine dayatılan zorluklarla mücadele eden insanların yaşamları yansıtılmış. Her biri kaldığı arafta duyguları, değerleri ve inançları arasında sıkışıp kalıyor. Kaldıkları bu ikilemleri okurken yaşadıkları çatışmalar vatanın kıymetini anlatıyor.
Öykü kitapları hayatın içinden pencerelerdir bana göre sadece gördüğün kadarı vardır gerisi hayal gücüdür. Romanların tadı bir başkadır ama ben romanlarını daha çok sevdim Zülfü Livaneli 'nin.
Öykü severlere tavsiye ederim.
... bir arpa boyu yol gittiğini, Türkiye’den hiç çıkmadığını, hiçbir zamanda çıkamayacağını; sınırların, yolcuların, buralara gelmesinin durumu daha ağırlaşmaktan başka bir işe yaramayacağını...