“ Yusuf Aleyhisselam’ın ben hiç yalnız kalmadım,biz hep beş kişiydik: ben ve dört duvar .sözünü anımsıyordum ama ben onun gibi olamıyordum.”
“Karabasanların karanlıkta karanlığı kaybettigi, zamanin
yoklugundaki zamanların tükendigi vakitti artik. Nasip kapılarını kapatmis, sabir bohçasin toplamis, umut sandiga kilitlenmisti.”
“Deli olmadığınızı ancak delirerek ispatlayabilirsiz.”
Hoşdur bana Sen'den gelen
Ya hilat u yahut kefen
Ya gonca gül, yahut diken
Kahrın da hoş lütfun da hoş
Aslında en büyük lütuflardan biridir alışmak ve neticesinde UNUTMAK...
Ebû Zer
Ey Muaviye, bu sarayı kendi paranla yapıyorsan israftır ve israf haramdır, yok eğer halkın parasıyla yapıyorsan bu ihanettir, zaten haramdır.
Cehaletten daha korkunç bir fakirlik, akıldan daha iyi bir nimet yoktur.
Bu kabirde canımdan bir parça var diye mi bu kadar güzel? Yoksa toprak sevdiklerimizi aldığı için mi bu kadar güzel kokar ?
Hicret ede ede bulmaya çalıştığı kendi yitiği.
Filozof Abdi sözü…
“Bazen bulunduğun yerden kaçmak,
Bazen hayatta kalmak için
Aklını kaçırmaktır, delilik..
Hayatın tek yazılımı şudur, Cevdet:
Sonuna kadar savaş,
Kaybetsende kazanırsın...”.
(~romandaki Filozof Abdi karakteri~)
"Insanin hayvandan ayıran yönlerinden biri de hayvanların acken vahsi, tokken sakin olmasıdır. Oysa insanlar açken suskunlasir, mazunlasir. Cogu zaman mazlumlasir ama karni doydugunda cogu zaman azginlasir. Gözü doymaz, hep fazlasını ister insanoglu.”
“ hayat ne olduğumuzu bazen nerede olduğumuzda öğretir .çünkü bazen ne olduğumuzdan daha çok nerede olduğumuz daha önemlidir Cevdet”
Zira takatim hepten tükenmişti.
Sayfa 116Kitabı okudu