Diyaloglar üstünden karakterlerin iç dünyalarını, düşüncelerini görmek ve yine diyaloglar sayesinde birbirleriyle çarpıştıklarını görmek beni her zaman çok etkiler ve çok keyif alırım. Fakat burda 500 sayfa boyunca diyaloglar(ve çoğunlukla II. Leto fırça çekiyor) beni okurken çok yordu. Tabii 500 sayfa diyaloğu okunabilir kılan adeta özlü sözler kitabı gibi yazılmış ve konulara ustalıkla yedirilmiş din, felsefe, politika, siyaset üzerine düşünceler. Yine de bu kadar stabil gitmesi ve hikaye akışını sadece olmuş bitmişlerle öğrenmemiz can sıkıcı oluyor. Ayrıca kitap boyunca sadece birkaç kişiyle sınırlı kalan diyaloglar da bir noktadan sonra karakterlerden da sıkılmama sebep oldu. Serinin 3.kitabının hareketli, entrika dolu, maceralı yapısını bu kadar özlemle arayacağımı düşünmezdim
