Fakat bu kadar bulutsuz, bu kadar rüzgârsız, bu kadar şimşeksiz dünyada yaşayamayacağız. Böyle anlarda ta çocukluğumdan beri kahraman kesilirim. Sen bana sokul, yaslan. Ben çaresiz, şimşeklerin ışığında senin bakır çalığı gözlerini göreyim ve kaybedeyim. İnsanların birbirini yediği şu büyük kavga dünyasında iki insanın değil, binlerce insanın, dinden, ideolojiden, her şeyden uzak, fakat her şeye rağmen seviştiğini görmeseler bile bilsinler. Büyük laflar söylemeden, "Hakikat budur!" bile demeden, insan olduğumuzdan beri en olagelen, bir başkasında kendimizi duyabildiğimiz, hatalarımızı ve meziyetlerimizi anlayabildiğimiz şeyi yapalım: Sevişelim.
Sayfa 54 - Türkiye İş Bankası
Seni yalnız böyle şimşekli havalar için istediğim aklına gelmesin. Seni şimşeksiz havalarda bir sandala atıp öğle uykusuna yatmış bir evin, beyaz kireç badanalı sahil kasabasında sandalımızı, bahçelerin, hamakların, uyumuş insanların, sahile eğilmiş çamların gölgesi vura vura, sandal denizin dibinden bir karış yukarda, sahile sürünürcesine kıyıdan götürmek, suda küçük balıkların kaçıştığını, çakıl taşlarının şekillerini kaybedip bulduğunu, yeşil, sarı, kumral, hatta beyaz yosunların oynaştıklarını göstererek dolaştırmak ve o anda çıkan küçük bir hava ile kokun burnuma değdiği zaman sevinmek ve sana o zaman aşktan güzelleşen ve iyileşen dertsiz, hastalıksız yüzümü göstermek, seni ne kadar sevdiğimi yalnız gözlerimle anlatmak, yalnız yüzümün ortasına düşmüş ince bir saadet çizgisi ile her şeyi ifade etmek isterdim.
Sayfa 54 - Türkiye İş Bankası
Hem sonra, sen beni yüzüstü bırakıverdin. Canım bir şeyler istemiyor. Sen varken ne iyiydi. Gözlerin açıktı. Sabahleyin mavi gözlerim ışıl ışıl yanıyordu. Seninle beraber uyanıyor, işime beraber gidiyor, senin için etrafıma bakınıyor, beraber üzüleceğimizi, bağırabileceğimizi, hiçbir şeyden korkmadan, alnımız açık, gözlerimiz fıldır fıldır insanoğlunun halini görmeye yazmaya başlayabileceğimizi umuyordum.
Şimdi ne sen varsın ne de bende insan halini görecek göz. Aylardan beri iş arıyorum sevgilim. Eskiden seninle beraber kimseden bir şey çalmadan, korkusuz ve vicdan azapsız bir saadet isterdim. Şimdiyse sensizim. Çalışmasam da görmesem de etrafıma bakmasam da olur. İnsana olur gibi geliyor ama olmuyor, yine bakıyorum etrafıma. Yine haksızlıkları görüyorum. Yine yalnız kendini düşünenleri etrafımı sarmış buluyorum. Sensiz de yaşanıyordu sevgilim.
Hani öyle bir laf vardır. Seninle de, sensiz de yapamıyorum gibi. Ben seninle de sensiz de yapıyorum.
Sayfa 37 - Türkiye İş Bankası
Okur Takip Önerileri
-Şu insanlara karanlık çok bile! dedi.
Posbıyıklı Rum balıkçılar, çıplak bacaklı sıska çocuklar, gırtlakları bir karış dışarıya fırlamış Kürt hamallar, doksanlık Rum kadınları, ben, sen, posta müvezzii, o bakkal çırağı... Hepimiz şu insanlardandık.
Sayfa 2 - Türkiye İş Bankası
Şu insanlara hiçbir şey çok değildir.
Sayfa 1 - Türkiye İş Bankası