Oysa şimdi, erkeklerle rekabete girerek erkek üstünlüğü mitini içselleştirmiş olduğunu ve böylece kendi kendisini inkar ettiğini fark ediyordu.
Sayfa 313
Ruhsal gelişimimizin yükü, sevgiye ihtiyaç duymamız, ama bu yüzden de sözde bir sevgiyle ilişkimizi koruyabilmek için kendimize özgü yaşayışı feda etmek zorunda kalmamızdadır.
Sayfa 302
Ruh hastalarının, ne kadar dilsiz ve dolaylı da olsa, kendi varoluşlarına tutunmaları uyum sağlamış olanları deli ediyor.
Sayfa 297
“İnsanlar hoşlarına gitmeyen her şeyi anlamak yerine siliyorlarsa, varlıklarını sürdüremezler.” Bir Aborjin kabile şefi
Sayfa 289
Bazıları kendisini, kimse tarafından sevilemeyeceğini "kanıtlayarak" kurtarır.
Toplumumuzda onca insanın içinde bulunduğu, kendine zarar verme döngüsünü kırmanın tek yolu, acının bilincine varmaktır.
İnsaniyetin inandırıcı sesi, güvensiz ve kararsız olanlara, yaşamdan yana çıkma ve nefrete karşı mücadele etme cesaretini verecektir.
Çocuk, kendi içini anlamayan insanlarla özdeşleşmeye zorlanarak kendine yabancılaşır.
Temel olarak sadece iki dünya vardır: canlılığın dünyası - kendisini ölüme ve yıkıma adayanların dünyası.
Giderek dışa yönelen bir dünya, kendisiyle bağlantılı olan iç boşluğumuzu örttüğü için, içimizdeki yabancıyı fark edemeyiz.
Boyun eğdiğimiz yanılsamalar çok yönlüdür, çünkü sevgiye olan ihtiyacımız ölçüsüzdür.
Gerçek sevgi, yani eşitlikli sevgi korkutur, çünkü insan bu sevgi içinde kaybolabilir.
Varlığımızın inkarı çok yaygındır ve varoluşumuzun her aşamasına sızmıştır.
Kendine özgü bir kimliği olmayan bir insan için, sürekli onaylanmaktan, kendisi için "iyi adamdır" denmesinden daha önemli bir şey yoktur.
Çoğu insanın küçümseme nedeni, ne olduklarını, ne olacaklarını ve ne olmaları gerektiğini bilmemeleridir.