hiç kimse tarafından korunmamış, hiç kimse tarafından sevilmemiş, hiç kimse tarafından ilginç, çekici bulunmamış, hatta sineği iğneye geçirip mikroskop altında inceleyen öğrencilerin bile dikkatini çekmemiş bir canlı ortadan kaybolmuştu.
yokmuşum gibi davranıyorlar, beni görmezden geliyorlar, duymuyorlar. neden bana işkence ediyorlar? benim gibi berbat hâldeki birinden ne istiyorlar? onlara ne verebilirim ki? benim hiçbir şeyim yok. işkencelerine dayanamıyorum, başım ağrıyor, sanki her şey etrafımda bir çember gibi sürekli dönüyor. kurtarın beni! çıkarın beni buradan!
fakat başkalarıyla karşılaştırıldığında önemsiz gibi görünen bazı insanlar, kimisi için yeterince önemlidir.
Okur Takip Önerileri
genç adam yüzünü elleriyle kapattı, epey sonra, hayatının dersini almış gibi, insanın ne kadar acımasız olduğunu görüp titredi. aman allah'ım! dünyanın asil ve onurlu kabul ettiği insanların bile nazik görüntülerinin altında ne vahşi bir kabalık ve acımasızlık yatıyordu.
bunların hepsi hırstan oluyor. hırs, insanın dilinin altındaki küçük bir kabarcığın içinde bulunan iğne başı büyüklüğünde bir kurtçuktur.
pekâlâ ben hemen şu anda general ya da başmüfettiş olamaz mıyım? neden bir katip olduğumu bilmek istiyorum? neden daha fazlası değil de sadece bu?
nava tekrar paylaştı.
Bir toplulukta herkesin beni soytarı olarak gördüğü duygusuna kapılıyorum her zaman. O zaman, “Pekâlâ, öyleyse ben de soytarılık edeyim,” diyorum, “vız gelir hakkımda düşündükleriniz... Çünkü sizler benden daha aşağılıksınız!..”
belki ben aslında bir kont ya da generalim ve sadece kâtip olarak görünüyorum. belki de ben bile kim olduğumu, ne olduğumu bilmiyorum.
hep saray nazırları, hep generaller... ben de general olmak istiyorum. onun elini tutmak için değil. hayır, hayır, kesinlikle ondan değil. sadece o ikisinin çırpınmalarını, kıvranmalarını ve önümde attıkları taklaları görmek için... sonra da onlara yüzlerine tükürmeye bile değer olmadıklarını söylemek istiyorum.
nava tekrar paylaştı.
Gözlerimi açtım. Uyuyamadıktan sonra neden kapalı tutayım? Aynı karanlık, pusudaydı çevremde; düşüncelerimin tırmanmak isteyip de kavrayamadıkları, kavranmaz o siyah sonsuzluk! Neye benzetilebilirdi acaba? Bu karanlığı ifade edebilecek siyahlıkta bir sözcük bulmaya zorladım kendimi; fakat faydasız!
Sayfa 59 - Varlık YayınlarıKitabı okudu
bence düşünceleri, hisleri ve izlenimleri paylaşmak dünyanın en rafine zevklerinden biri.
nava tekrar paylaştı.
O acımasız gösteriyi her seyredişinde aldığı ders hep aklına geliyordu: Sopa kimdeyse, kanun onun elindedir.
dönüp kendine bak ve ne olduğunun farkına var! sen bir hiçsin, koca bir hiç! senin için bir kopek bile vermem.
kaybolmuştum... çaresizliğin içinde kaybolmuştum.