İyileşirken dünya insana daha dolu, daha anlamlı, en alelade görüntü bile bir filme aitmiş gibi görünüyordu. Eğer insan dünyaya sahiden kötülüğünden iyileşmeye gelseydi bütün hayatı güzel bir nekahet gibi geçmeliydi, bu işte bir tuhaflık vardı.
Nerede doğduğun değil, nerede öldüğün mühimdir. Doğduğun anı hatırlamazsın, ama ölüme yaklaşırken her şeyin farkındasındır. İnsan son kez seyrettiğini bildiğinde Boğaz daha da büyüleyici olmaz mı?