04/03
Giderek inancımı yitiriyorum. Ne güneşin sıcaklığı, ne de kışın dondurucu soğuğu bilincimi geri getiremiyor artık. Gerçeği kışlar da eskisi gibi soğuk değil. İnancımı ben mi terk ettim yoksa o mu vazgeçti benden bilmiyorum ama bir noktada bir şeyler ters gitti ve ben kendimi bilinçsiz bir savruluşun bir dalgasında buldum. Eskiden, yani ,hep
seni beklerken bende ben azaldım biraz
kırgınlıklarım içime bir cam parçası olup battı
kendi kanatlarımı onardım, kendimi ben sardım
yardımı olan insanlar oldu
ama seni beklemekten vazgeçmedim hiç
tekrar uçmak istedim, uçtum
ama artık rüzgârın etkisi bende eskisi kadar değil
eskisi gibi fazla değil, hisli değil, hisli değilim..
Ben kendimi tanıyorum bu eşiği de aşarım ama asla yapılanı unutmam, ben buna kin demiyorum, nefret demiyorum sizinle artık bir alakam dahi yok, sadece size eskisi gibi değilim. Ben asla zarar gördüğüm birisine eskisi gibi kalkansız yaklaşamıyorum, duvarlarımı aşamıyorum.
Değişiriz hepimiz. Kimisi bir anda değişir. Kimisi acı çeke çeke değişir. Kimisi zamanla değişir. Düşüncelerim değişti, yol değişti, ben değiştim, artık her şey eskisi gibi olsada ben eskisi gibi değilim...
layık olamadım sana,
güçlü olamadım:affet..
hep yaparım sandım; her zaman başarırım senden aldığım güçle
ama yapamıyorum artık, olmuyor, başaramıyorum
başından başladığım hiç birşeyin sonu gelmiyor artık..
yaşıyorum ama ne şekilde, ben de bilmiyorum.amacım yok ki ona ulaşmak için araçlarım olsun..
evime kar yağıyor, sen varken hiç böyle şeyler