YÜREĞİMDEKİ...
Saat kaç olursa olsun beni arayabilirsin,ancak açıp efendin olmam artik. Mesaj atabilirsin susma hakkımı kullanırım. Eskisi kadar katı değilim. Karşıma çıkabilrsin elbette. Sanki seninle hiç gönül bağım olmamış gibi yürür giderim. Sen üzülürsün. Ben halden filan anlamam artık,içebilirsin de. İşte o zaman bana gelme, türk kahvesiyle gram alakam yok. Yaralarımı saran insanlar lazım bana,bir yara daha açan değil. Biz seninle olsak olsak elaleme rezil oluruz. İyisi mi sen otur, ağla, düşün, üzül sigaranı yak. Ben artık "uyursam geçer" cinstenim.
"Değiştim , eskisi gibi değilim artık"
diyorsanız.Aslında ben bugüne kadar çok aldatıldım , çok kazık yedim demek istiyorsunuzdur.
Viktor E. Frankl "in İnsanın Anlam Arayışı Kitabından:
Ama gözyaşlarından utanmamız gerekmiyordu, çünkü gözyaşları, bir insanın cesaretlerinin en büyüğüne, acı çekme cesaretine sahip olduğuna tanıklık ediyordu.
... insanı en çok yaralayan şey (ki bu hem yetişkinler hem de cezalandırılan çocuklar için geçerlidir) fiziksel acı değil,
Kaptan 2-3-4-5[Attila İlhan]
2.
bu geminin yelkenlerine herifin biri paris yazmış
luxembourg garı’nın dirseğindeki çiçekçiyi bileceksin
yeşil muşamba ceketli sarışın küskün kızcağız
en dokunulmaz kızı en temiz fikrimce paris’in
pablo’ya sorarsanız bir taksi şöförüyle yatıyor
pablo!.. ah pablo!.. onunla bir tanışsanız
önüne gelene salamanca’dan bir şeyler
