Büyülü gerçekçilik seviyor musunuz? Peki büyünün, gerçekten biraz daha önde olmasını ister misiniz?
Eğer bu iki sorunun cevabı da evet ise, İkiye Bölünen Vikont tam size göre bir "hikaye". Uzun hikaye diye nitelendirmek doğru olur kendisini, ama ben uzun bir yetişkin masalı demek istiyorum.
Hikayemiz genel olarak iyi ve kötü kavramlarını işliyor ve bunu yapabileceği en masalsı yollardan birisiyle yapıyor: Bir savaş esnasında bedeni ikiye bölünen bir vikont ile. Bir top mermisinin altında bulunuyor vikont. Mucizevi şekilde canlı, fakat bedeninin yarısı yok. Diğer yarısı hasarsız, normal şekilde duruyor, ama bir şeyler "eksik, değişmiş". Vikontun suratında acımasız bir keder var, hükmettiği topraklarda tam bir terör estirmeye başlıyor. Ona "tasalı" diyor halk.
İşin daha ilginç kısmına gelirsek: bazı köylüler vikontun bu davranışlarına şaşırıyorlar, çünkü onlar vikontu köylerinde gezip insanlara yardım ederken, suratında sınırsız bir neşe ile görüyor. Buradan sonrası ise tam bir trajikomediye dönüyor ve hikayenin orta kısmından sonrasını epey eğlenerek okuyorsunuz.
Calvino'ya müthiş bir giriş olmuştu benim için. Ki Calvino'nun ölmeden önce yaptığı düzenleme ile İkiye Bölünen Vikont, Ağaca Tüneyen Baron ve Varolmayan Şövalye tek kitap altında topladığı için, İkiye Bölünen Vikont henüz büyüsünü kaybetmeden Calvino'yu daha fazla tanıma imkanı da bulmuştum. Bu tek kitabı edinmenizi kesinlikle tavsiye ederim.
