Biz ebeveynlerimizin unutamadıklarının tortusuyuz. Artıklarız biz. Dünya -ve bizim sözcüklerimiz, burada söylediklerimiz gibi- ortaya saçılan ne varsa onlardan arta kalanlardır. Unutturulma bizi artakalanın özüne götürür. Taşa.
"Durduğum yer benim değil iken, gidebilecek bir yerimin olmaması ne acı; gidebilecek bir yerim yok iken hâlâ ve inatla durmayışım ne gaflet; nihayetinde ölmüyorken yaşıyor olan insanın, yaşıyorken öldüğünü bilmemesi bu, bu ne tuhaf bi’ hayret."
Turgut Uyar
Bize hiçbir şey yapmadılar, sadece mutlak bir hiçliğin ortasına koydular çünkü bilirsiniz ya, yeryüzünde başka hiçbir şey insan ruhunu hiçlik kadar baskı altına alamaz.
Öyle bir doğası vardır ki tinimin, bütün başlangıç ve sonlarından nefret ederim, çünkü bunlar belirgin noktalardır. Geçici olan her şeyin kesin olabileceğini, insanların hepsinin günün birinde mutlu olabileceğini, toplumun kötülüklerine bir çözüm bulunabileceğini hayal etmek bile yetiyor beni delirtmeye.