Aysel Peltek
@aselpltk
İnsanların kanatları yok insanların kanatları yüreklerinde. Kırmızının büyüsüne, mucizelere gülümsemelerin herşeye iyi geldiğine inanıyorum.
Radyoloji teknikeri
Üniversite
İstanbul
18 Ağustos
154 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Aysel Peltek tekrar paylaştı.
Evet, konu yaşam olunca şairim, çünkü yaşam bir şiirdir. İnsanlar isterlerse bunu mahvedebilir…
324 syf.
·
Puan vermedi
·
4 günde okudu
Okur Takip Önerileri
2023 OKUMA HEDEFİ
3/30 kitap - %10 tamamlandı
3 kitap okudu
30 kitap
734 sayfa
0 inceleme
28 alıntı
Şehzadeler hiçbir zaman kendi başlarına bırakılmadığı için yıllardır özgürlük duygusundan yoksundu. Kendisine yabancı olan bu özgür ruh halini yaşadığı tek zaman dilimi yirmidört yaşındayken amcası sultan Aziz’le çıktığı Avrupa seyahatinde, Paris’te, Londra’da, Viyana’da geçirdiği haftalar olmuştu. Oraların havasından mıdır suyundan mıdır, insanları etkisi altına alan özgürlük ruhundan mıdır nedir, kendini tüy gibi hafif, serbest ve hür hissetmişti. Avrupa’ya ayak bastıktan sonraki ilk izlenimini apaçık hatırlıyordu: “kimse kimseye karışmıyor.” Bu Osmanlı için hayal bile edilemeyecek bir durumdu. 
Yine büyük annesini çok sık tekrarladığı insanoğlu çiğ süt emmiştir ifadesini hatırladı. Kaynar süt içse ne değişecekti ki, insan insandı işte.
Koltukta kamburu iyice çıkmış durumda oturan, kapkara melankoli dalgaları içine gömülen eski padişah sigara üzerine sigara tüttürüp odayı dumanla boğarken Annem ölmeseydi böyle olmazdı, diye düşündü. Son ihtilal bile. Şu dar-ı dünyada en zor şey annesizlik.
Uzun süre zülüm gören insanın içi çürür.
Onbeş günlük ömrü onbeş sene sığdıramazsın da, onbeş senelik ömrü onbeş günde yaşayıverirsin!
Dört elle sarıldığımız bir çok kıymetlerin; uğurun da, sadece bir insan gibi kalbimiz ve kafamızda yaşamayı feda ettiğimiz binlerce söz de mühim
şeylerin ne kadar kolay fırlatıp atılabileceğini öğrendim
Volkanların çelişkisi hem yıkımın hem de yaşamın sembolü olmalarıydı. Yavaşlayarak soğuyan, katılaşan lavlar zamanla toprağa verimli, bereketli bir toprağa dönüşüyordu
Nora o an bir kara delik olmadığına karar verdi. Aslında volkan de volkanlar gibi oda kendinden kaçamazdı. Olduğu yerde kalıp çorak toprakları zenginleştirmek zorundaydı.
İçinde bir orman büyütebilirdi.
Kaçıp gitmek istediğiniz yerin kaçtığınız yerle aynı olduğunu görmek tam bir aydınlanmaydı. Hapishanenin bir yer değil, bakış açınız olduğunu anlamak.  Deneyimlediği, birbirinden apayrı hayatlar içinde, en köklü değişim hissinin ancak kaçıp gitmek istediği hayatta yaşanabileceği, Nora’nın aldığı en garip dersti.
Hayatı anlamak zorunda değilsin. Yaşaman yeterli.
Olmamız gereken tek bir kişi var.
Hissetmeniz gereken tek bir varoluş var.
Her şey olabilmek için her şeyi yapmamız gerekmiyor çünkü zaten sonsuz. Yaşadığımız her an sonsuz olası geleceğe gebe.
Onun için bu hayatımızdaki insanlar iyi davranalım. Arada bir başımızı kaldırıp yukarı bakalım çünkü nerede olursak olalım gökyüzü her daim sonsuz.

Daha dün bir geleceğim olmadığını, hayatımı bu şekilde kabul ede bilmenin imkansız olduğunu düşünüyordum. Bugünce aynı berbat hayat bana umut veriyor. Olasılıklarla dolu olduğunu görebiliyorum
İmkansız olanlar ancak yaşayarak gerçekleşiyor sanırım.
Acı, umutsuzluk, huzurlu, hayal kırıklıkları, zorluklar, yalnızlık, depresyon, hayatımdan bir anda mucize eseri çıkacaklar mı? Hayır.
Peki yaşamayı istiyor muyum?
Evet. Evet. 
Binlerce kez evet.