"İnsanların ruhunu öldürüyorlar anne"
demisti Maksim Gorki:
"İste asıl cinayet bu, utanılacak bir cinayet..."
İnsanlar gün içinde kabalıkları, kalabalıklarıyla ne kadar da incitiyorlar değil mi ruhumuzu?
Kalbimizi nasıl da kırabiliyorlar.
Oysa Platon şu nasihatte bulunur:
"Nazik olun. Çünkü karşılaştığınız herkes farkında olmadığınız zorluklarla boğuşuyor..."
Dikkat ediyor muyuz buna ?
Anlamaya çalışıyor muyuz insanları yargılamadan önce ?
Unutuyor muyuz yoksa herkesin bir kalbi olduğunu?
Pessoa'dan bir alıntı yapayım yeri gelmişken:
"Kimseyle alay etme.
Kimseyi küçük görme.
Kalbinin en ücra kösesinde bile yapma bunu.
İnsan yaşamı alaya alınmayacak kadar hüzünlü ve ciddidir"
Çoğu zaman unutsak da gerçek bu...
Ressam Van Gogh geçirdiği bir kriz sonrası kendisine sıktığı bir kurşunla yaralanıp evine geldiğinde şu sözü sayıklayıp
hayata veda etmişti:
"Hüzün sonsuza dek sürecek..."
Sürmesin, sürdürmeyelim..
insanları incitmeyelim.
Ballı'nın Masumluğu da insanlarda yok yüzünüze vurmuyor diye mi?
Bu gördüğünüz minnoş yaratık ile yürüyüşlerimizde tasmasız -fotoğrafta olduğu gibi- oluşu garipseniyor ve aylardır peşimde oluşu da.
İlk gördüklerinde "Kedi besleme kızım, bunlar nankör hayvanlar. Köpek gibi sadakatli değiller." diyenler vardı. Ben de "Kendi gelip beni buldu. Vereceğim yemek varken vermezsem asıl nankör ben olurum. Çünkü bizim türümüz çıkar için onları evcilleştirdi. Şimdi fareler azaldı diye yüz mü çevirelim?" dedirttiler -her zaman alttan alan bir sabırlı değilim- en son. Sus pus olduklarında yürümeye devam ettik. "Ballı, nankör olmak,
belki senin fıtratında olabilir ama ben seni yine de seviyorum. Şu tipinde insanların tatlılık yerine nasıl nankörlük gördüğünü de anlamıyorum. İnsanlar da hep iyi değil ama her yerde "İnsanlar iğrençtir ve beyinleri samanla doludur." dediklerini görmedim. O kadar pisliğe bilinçli bulanmışken nasıl sizin bu bilinçsizliğinizi büyütüyorlar anlamıyorum. Ve siz hep olduğunuz gibisiniz ama onlar öyle de değil. İnsanlar biraz şey..."
Merhamet ne güzel şeydir değil mi? En çirkin insanı güzel, en yoksulunu zengin eder. Allah tüm canlıların kalbine merhamet tohumlarını ekmiştir. Önemli olan hangimizin bu tohumları büyüttüğü, hangimizin su bile vermeden kurumasını izlemesidir. Halil Cibran, birine yardım ederken onun onurunu düşünerek el uzatan kişi, asıl merhametlidir diyor. Birine yapılan yardım onun gururunu incitecek ölçüdeyse, o insanda ne merhametten söz edilebilir ne vicdandan.
Halil Cibran
İnsanların ruhunu öldürüyorlar anne. İşte asıl cinayet bu. Utanılacak bir cinayet.
Sonumuzun aynı yerde düğümlendiği, dünya çukurundan asıl yurda herkesin birlikte intikal ettiği bir düzendeyiz.
Neyin telaşı bu?
İyi yaşamak için verilen savaşın, ne kadarını ölümden sonrası için sarf etmeyi planlıyoruz?
Bilinmezin en can sıkıcı noktası, bu olmalı!
konuşmadıkça hanımefendi durup konuştukça saçmalayan asil duruşunu kaybeden o kızsındır
FilmAlıntısı
Suçluyu anlamak zor değildi ama senin asıl korktuğun şey içindeydi; kendi gücünden korkuyordun, öfkenden korkuyordun...Seni büyük ya da korkunç işler yapmaya zorluyordu.
Ruhum öylesine eskimiş kırık yerinden
Artık ne dikiş tutar nede yamanır
Zaman yolculuğunda harap olmuş ömür
Geriye kalan da sanmam ki güldürür
İş işten çoktan geçmiş
Koca ömür dediğin üç beş gün imiş
Göz açıp kapanıncaya kadar gelip geçermiş.
Dokuz tahta altına girince anladım
Ne ahlar nede eyvahlar fayda etmez
Hayat böyle acıdır ağa paşa farketmez
Asıl gerçek böyledir asla değişmez
Toprağa karışınca anladım
Dünya handır sen bir garip yolcu
Yaşadığın kadar incitme kurdu kuşu
Kırma gönlü savur etrafa mutluluk aşı
Dikenlidir bu yollar unutma ey gönül
Cidden asil bir aile idiler ..o asillik onda annesin den basindan geçmişti