Madem bu kadar özlüyorsun, git de öp ellerinden. Tesbihi düşmüş, yüzüğü çıkmış, toprak altında kalmışsa da, yine de durma, öp! Fatihalarla, Yasinlerle... Sadaka-i câriye olacak amellerle, hayırlarla öp! Şerden kaçarak, hak yemeyerek, hatalarına Nasuh tevbeleri ederek öp! Özlem, kalbe doğuveren bir güneş gibidir. Sen, o güneşin önünü kesmeye çalışan nefsini, Hak yolunda kurban etmekle öp annenin ellerini! Kemiklerini sızlatacak yanlışlar yapmaktan kaçarak ve her daim hayır yolunda bir çığır açarak öp!
Sonra, her bir bûsenin hakkı için, şükre dur da, de ki:
- Allâh'ım! Bana, annem gibi sevecek hakikatli dostlar nasip eyle!
Duânın kabul edilip edilmediğini anlamak istersen, bir mürşidin bendesi olup olmadığına bak. Eğer sana, bir velînin eteğinde kulluk bahşedilmişse, bil ki annenden çok daha engin gönüllü bir dost lûtfedilmiştir. Çünkü mürşid-i kâmil, ümmetine karşı şefkati pek yüce olan bir peygamberin, Hazreti Muhammed Mustafa, sallallâhu aleyhi vesellemin vârisidir.
Ruh Dokunması
İki ruhun birbirine dokunması, çok özel bir frekansta ilişkiye geçmeleri. Çoğu zaman kelimelerle ifade edilemez ama her zaman belli belirsiz hissedilir. İki ruhun neden birbirine dokunabildiğini açıklamak pek kolay değildir ama dokunurlar. Çoğu zaman ruhları dokunan kişiler birlikteyken veya birbirlerini düşünürken yaşamın tüm
"Sevgi bir tevbeydi, Nasuh kisvesinde; bir dirilişti nefsi öldürerek. Sevgi bir iyi ad bırakmaktı fena yurdunda. Ömür geçer de ad kalır. "
O'nunla pakladım, kalbimi kirden,
O'nunla arındım, gizli kibirden,
O'nunla açıldı, ufuklar birden,
Cehâlet yaramı, O'nunla sardım;
Kur'ân olmasaydı, ben ne yapardım?
Şu nankör nefsimden, neler çekti can,
Her türlü şehveti, süsledi şeytan.
Kör karanlıklarda, kaybolduğum an,
Sesime ses verdi, tuttu elimden;
Onu tamamen kaybetmek bu çok büyük bir bedel ve göze alamıyorum
Sevgi Neydi?
Sevgi bir tevbeydi, nasuh kisvesinde; bir dirilişti nefsi öldürerek. Sevgi bir iyi ad bırakmaktı fena yurdunda. Ömür geçer de ad kalır...
Sayfa 11 - Alfa
