Ya da şu şikayeti sıklıkla duyarız: “Kitap okuyorum fakat hiç aklımda kalmıyor.” Burada da insanlar genellikle akıllarında kalanın ne olduğunu kitabı bitirip düşündüklerinde “Neyi hatırlıyorum?” sorusuna verdikleri cevapla ölçerler. İşin aslı bu sadece bir hafıza sınamasıdır. Oysa öğrenmek böyle değil, küçük bir çocuğun süt içmesi gibidir. Süt nereye gitti? Koluna mı gövdesine mi? Hangi süt damlası hangi eti oluşturdu? Bunları bilmek imkansızdır. Vakıada gözlenen şey, çocuğun büyüdüğüdür. Kitap okumak da yaklaşık bunun gibi bir şeydir.
Sayfa 23Kitabı okuyor
Yusuf Has Hacib;
Kadının aslı ettir. Eti muhafaza etmelidir. Eğer gözetmezsen et kokar ve bunun çaresi yoktur. Bu bakımdan, kadına saygı göster, ne isterse ver, evin kapısını kilitle ve eve erkek sokma. Çünkü, bunlarda öteden beri vefa yoktur. Gözleri nereye bakarsa gönülleri oraya akar"
Sayfa 192Kitabı okudu
Büyük şeyler sanıldığı kadar büyük olmayabilir. Sadece seviyorlar öyle görünmeyi.
Hepimiz özgürüz aslında. Bu basit gerçeği bilmediğimiz için değilmişiz gibi davranıyoruz.
Hayal etmezsen hiçbir şey olmaz.
Bu dünyada en basit gerçeklerdir en bilinmeyenler. İlk onlar unutulmuşlardır çünkü.