Toy bir az ölümə bənzəyir. Qız evində toydan sonra evdən cənazə çıxıbmış kimi bir neçə gün yas tutulur. Bir qız uşağı itirilir, satılır, başqasına verilir. Anaların qüssəsi daha böyük olur, onlar qızlarına daha çox bağlı olurlar. Hara getdiklərini, kiminlə görüşdüklərini, əyinlərinə nə geydiklərini, nə yediklərini bilirlər. Sutkanın böyük hissəsini qızları ilə birlikdə keçirir, bir yerdə oyanır, evi yığışdırıb birlikdə yemək bişirirlər. Toydan sonra qız "yox olur”, başqa evə köçür. Özü də birdəfəlik. Ürəyi istəyəndə yox, yalnız həyat yoldaşı icazə verəndə ata evinə baş çəkə bilər. Qızın ailə üzvləri isə dəvət olunmadan kürəkənlərinin evinə gələ bilməz.
Leyla çətinlik çəkir cəmiyyətin bataqlığında, adətlərin toz-torpağında... Əsrlər ərzində formalaşan və əhalinin yarısını şikəst edən sistem ona əziyyət verir. Evlərindən Təhsil Nazirliyinə avtobusla yarım saatlıq məsafə var. Yarım saat...
Leyla mübarizə aparmağa adət etməyib, əksinə, mütiliyə öyrəşib. Lakin bir çıxış yolu mütləq var. Sadəcə, həmin çıxış yolunu tapmalıdır...