Fakat ağaçtan, çimenlerden, dereden uzaklaşıp şehre, insanların olduğu yerlere, sokaklara, binalara, kapıya pencereye, koridora, çatıya bodruma, insanların ömürlerini tükettikleri karanlık mahremiyet köşelerine, kalabalıkların hareketliliğine, yataklara, sandalyelere ve fırınlara her zaman geri döndü. Ağaç ise öteki, daha eski ve güzel aleme, kirlenmemiş asude dünyaya aitti; başka zamanın toprağından, suyundan, havasından, Tanrısal faziletten vücuda gelmişti, antik mekanların huzur dolu sessizliğinde, Roma’da, Atina’da, Kahire’de raks eden beyaz incir ağacı. Dişlerini sıkarak kendini ağacın düzgün dallarının üzerine çeker, ağaçla konuşurdu: “ Senin geldiğin zamanın bir parçası olmak, eski dünyada olmak, bir yandan da burada, meyvelerini yemek, gücünü hissetmek, dans ederken seninle olmak; ben, dünyada bir başıma, sadece seninle, benim ağacım, bendeki sen.”
Ağaç da çocuk da ölmüş, yine de ebediyen var olacaklar, beyaz ağaç ağır ağır dans ediyor, çocuk konuşulmamış, konuşulamaz bir dille ağaca sesleniyor: “ Sen, dünya güzeli, sokaklar beni bekliyor, vaktim geldi.”
Sayfa 148Kitabı okudu
Ölüm asude bahar ülkesidir bir rinde;
Gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter.
Ve serin serviler altında kalan kabrinde
Her seher bir gül açar;her gece bir bülbül öter.
Yahya Kemal Beyatlı
Küçük bir teşekkür
Geçenlerde 
Vefa Karagöktaş bana dinlenmek ile ilgili bir soru sordu. Dinlendiğim kitabı da kapsıyordu bu soru ki ben kitap değil, kitaplar şeklinde cevapladım soruyu. 
Mustafa Kutlu'nun kitapları beni dinlendiriyor dedim, ki hakikaten de öyle.
Yine hoşuma giden kelimeler de soruldu bana. Onlar da hemdem ve temaşa idi. Bunun yanısıra 'nahif', 'latif', 'neşe', 'asude' diğer hoşuma giden kelimeler. Bütün bu kelimeleri kapsayan kitapların yazarı nasıl dinlendirmez insanı? 
Bahadır Yaldız da Kutlu'nun dinlendiriciliğinden bahsetmişti. Onun gibi Mustafa Kutlu okuyucuları anlar ne demek istediğimi...
Şimdilerde kelimelerinde dinlenebildiğim, hayattaki hoşlukları hatırlatan 
Fatma Barbarosoğlu'nun kitapları da bu soruya cevap olarak verilebilir benim için. 
Şermin Yaşar öyküleriyle, Mustafa Kutlu düşündüren ve dinlendiren olay örgüleriyle, Fatma Barbarosoğlu da denemeleriyle benim yazma teşebbüslerime ilham olan üç yazar oldu, oluyorlar. Bu vesileyle onlara teşekkür etmek istedim. Yalnızca onlara değil okur-yazar kardeşlerim Bahadır Yaldız ve Vefa Karagöktaş'ya da teşekkürler.
Âsumandan âsude bir kuş yerlere düştü,
Bilmem beni kaç yangın başucunda bölüştü..
Ölüm asude bahar ülkesidir bir rinde
Gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter
Ve serin serviler altında kalan kabrinde
Her seher bir gül açar,her gece bir bülbül öter
Yahya Kemal Beyatlı
Ölüm âsude bahar ülkesidir bir rinde; Gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter. Ve serin serviler altında kalan kabrinde Her seher bir gül açar, Her gece bir bülbül öter.
Yahya Kemal Beyatlı
Asude ve derindir deniz;
Koynuna sığınmış uyuyor ne varsa;
Tek bir adım at, dal suya,
Bir kabarcık ve her şey ersin sona…
Sayfa 349Kitabı okudu
Cemil Meriç'in "gürültülü dünyadan kitapların asude inzivasına iltica ettim"dediği.....
Hastalandığımızda, iyileştirilecek bir beden yoktur. Affedilecek bir hatıra, teşekkür edilecek bir geçmiş, temizlenilecek bir zihin vardır.
Hasta olan beden değildir ki, yalnızca ruh sancı çekerken beden ruha sözcülük edermiş.
Hüzün senin yüreğinde ne kadar büyük bir oyuk açarsa, ne kadar derine giderse, sevindiğin vakit de o kadar derin olacak mutluluğun. ‘Halil Cibran’
Ya ilahi! Bana öyle bir yardım et ki senden başka hiçbir varlığın yardımına ihtiyaç duymayayım.
Yarabbi ne güzel şeyler yaratıyorsun biz kullarını mahcup ediyorsun böyle.
İnsan nasıl ölmüyor hayretten hayret.
Asude bir bahardır ömür, gün gelir gazel olur.
Aldanma dünyanın gamına neş'esine, bir gün gelir yalan olur..."
Geçip gidiyor o asude gençlik çağı
Unutmak için dikiyorum kafama şarabı.
Acı mı geldi? Böylesi gider hoşuma
Ömrümün ağızda bıraktığı tat da acı.
Sayfa 85Kitabı okuyor
Ben sürüklendiğim o gürültülü dünyadan, kitapların âsude inzivasına çekildim..
