Ateş

"Kitaplar önemlidir. Birine bir kitabı hediye ederken de dikkatli olmalıdır insan. İçinde en mahrem yanların vardır. Altını çizdiğin satırlar, not aldığın dizeler... Kitaplar, önemlidir. Yaşayacağın evi seçemezsin belki, ama okuyacağın kitabı sen seçersin. Yani... Kitaplar önemlidir. Okunmuş kitap hediye etmek mühimdir. Altını çizdiğiniz yerler, size dair açıklar verir, gol yiyeceğiniz yerleri işaret eder. Mahremdir. Bilinen odur ki biri size okuduğu kitabı hediye ediyorsa, ona ateş edilmemelidir. Şüphesiz ki o kişi size kendisini açmıştır. "

Asıl anlatmak istediği şeyi anlatamadığı için ruhundaki ateş sönmüyor, kalbi sükûnet bulmuyor.

Savaşın en kanlı günlerinden biriydi.
Asker en iyi arkadaşının az ileride,kanlar içinde yere düştüğünü gördü..
İnsanın başını bir saniye siperden çıkaramayacağı bir ateş altındaydılar..

Asker teğnemime koştu hemen:

-Komutanın, bir koşu arkadaşımı alıp geleyimmi?

"Delirdinmi" der gibi baktı teğmen..

-Gitmeye değmez oğlum,arkadaşın delik deşik olmuş.Büyük ihtimal ölmüştür bile.Kendi hayatınıda tehlikeye atma sakın!

Ama asker o kadar ısrar ettiki,teğmen izin vermek zorunda kaldı..
-Peki dene bakalım..

Asker yoğun ateş altında fırladı siperden ve mucize eseri arkadaşının yanına kadar gitti,yaralı arkadaşını sırtladığı gibi taşıdı.Birlikte siperin içine yuvarlandılar..

Teğmen koşup yaralıya bir göz attı ve nefes nefese bir kenara yıkılmış askere döndü:

-Sana hayatını tehlikeye atmaya değmez,dememiş miydim?Bu zaten ölmüş...

-Değdi komutanım,değdi!dedi asker..

-Nasıl değdi,arkadaşın zaten ölmüş,görmüyor musun?

-Genede değdi komutanım,çünkü yanına vardığımda henüz yaşıyordu...

Ve onun son sözlerini duymak,dünyalara bedeldi benim için...

Ve hıçkırarak,şehit olan arkadaşının son sözlerini tekrarladı..

Geleceğini biliyordum!

Güneş’in gölgesinde yatıp, serinleyenler Yitirse üzülmeyen, bulsa sevinmeyenler Buzdan Ateş yakanlar, taş pişirip yiyenler Mide saltanatına boşverenler merhaba. ‘ Nefsi üçten dokuza boşayan er yiğitler Yüreği kardan beyaz, bahtı esmer yiğitler Batılın önünde set, hakka rehber yiğitler Fazilet kavgasında baş verenler merhaba. ‘ Ey! Aşk gülü dikenler; nefret, kin ocağına
Ey! Hak mührü vuranlar, haksızlıklar çağına Ya toprağın koynuna, ya zindan kucağına. Evlat, gardaş, arkadaş, eş verenler merhaba.

Onu, her şeyi terk ederek, her şeyi göze alarak, yaktığım gemilerde ben de yanarak, yıktıklarımın enkazı altında ben de kalarak sevdim.
Hiçbir şeye akıl yetiremeyen çocukların berrak sevinciyle sevdim

Dışarıdaki manzara, gitgide ıslak otların oluşturduğu ateş rengi bir görünüm alıyordu.. Kızılımsı, hüzünlü, gri bir sis dumanıyla karışık bir manzara. Ufukta görünen ağaçlar önce belli belirsizdi,sonra araba yaklaştıkça yırtıcı hayvanların kanlı tırnaklarını, özenle kazınmış gravürleri, siyah arabesk motifleri andırmaya başladı.