Ateş ve Su
Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında;
Sevdalanmış onun deli dalgalarına.
Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,
yüreğindeki duruluğa…
Demiş ki suya:
Gel sevdalım ol,
Hayatıma anlam veren mucizem ol…
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervane olan kendini gizler mi hiç alevden?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu.
Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse;
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse;
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan,
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse…
Ey sen
27.03.2024
Geçmişte okuduğum bir kitaptan alıntı...
"Ve ateş kül oluncaya dek yanmaya devam etti. Su ise buhar olacağını bilmesine rağmen savaşından vazgeçmedi."
Dilek Tarıncı
Ellerim yazıyor yazıyor da yetişemiyor düşüncelerimin hızına. Bazen ses kaydı almak istiyorum. Aklımın ve kalbimin iş birliğinden dökülenler için... Bir tokat gibi sarsıyor bedenimi bu fikir. "Yazmaya korktuğun onca hissi bir de dinlesen kendi dilinden..." diye itirafta bulunuyorum benliğime. Sonra devam ediyorum klavyemin tıkır tıkır ses çıkaran tuşlarından.
Kübra F. Demir
"Açık Mektup :) Seni kırmayacağım demiştim @milta :)
"Merhaba benim kalbimi görebilen can dostum Nazile Serna ;
Sen beni yokluğunun bitimsiz kederine terk edip gideli, yıllar geçmiş. Peki ben neden, daha iki gün önce Antikacılar Çarşısı'ndaki çay evimizde buluşup, şen kahkahalarımızla söyleşmişiz gibi hissediyorum ? Neden yüzünün her tatlı kıvrımı gözlerimin önünde, sesin hala
Allah korkusunun, yedi alâmeti vardır:
1- Birinci alâmet dil'de belirir: Allah korkusu taşıyan kul dilini yalandan, dedikodudan, koğuculuktan, iftiradan ve boş konuşmaktan alıkor, bunlar yerine onu zikirle, Kur'an okumakla ve ilmî konuşmalarla meşgûl eder.
2- İkinci alâmet kalbde belirir: Allah korkusu taşıyan kul başkalarına karşı kalbinde düşmanlık, iftira ve kıskançlık
yandım
Bunca Zaman onca çabaya rağmen ben yandım
Gönlümü dinledim olan bana oldu yine yandım
Gerçekleri göremedim gözüm kör oldu sanki
Gözümü açtığımda geç oldu ve yine yandım
Gittiğim ateşe bile bile yürüdüm yandım
O ateş Geçer, biter düşündüm diye yandım
Nerden inandım, Nerden tanıdım ki sanki
Bu dünyada bir tek Tek sen varsın diyerek yandım
Görmezden geldin duymadın ona yandım
Bunca cefaya Vefasızlık yaptın ona da yandım
Her geldiğinde bir ateş verdin yüreğime sanki
Kül oldum, küllerimi tazeledin yeniden yandım
Vefasızlığına gurumu feda ettim canıma yandım
İnsan insana yapmazdı acımasızlığına yandım
Ben yine herşeyi unutucak gibi oldum sanki
Yaktığın ateş yüreğime vurdu gözlerine yandım
Ahmet Yasin aktürk