Niçin ruhumun bu ateşten gömleği, sırtımdan canıma geçiyor? Gözümden, dilimden kızıl, yakıcı yerini gösteriyor.
Sayfa 34Kitabı okudu
Koyulaşmış yeşil, esmer gözleri etrafındaki siyah kirpikleri yaslı İzmir'in zeytinlerini örten yas örtüsü gibiydi.
Sayfa 45Kitabı okudu
Cemal:
- Ah, dedi, keşke bombalarını atsalar ve bu günü, bu kelimesiz ahdimizi kanımızla mühürlesek.
Sayfa 51Kitabı okudu
Bundan sonra İstanbul hasretinin karşısına iki yeşil parlak ziya koydum. Artık Ateşten Gömlek arkamda, ateşten kamcı Ayşe'nin elinde onun götürdüğü yola gidiyordum.
Sayfa 90Kitabı okudu
Ah, sevgili ve ateşli İzmir! Seni Ayşe'de mi görüp ateşe gidiyoruz; yoksa Ayşe'nin senin kızın olduğu için mi bizi yeşil İzmir'e kızıl kanlarımızı akıtarak sürüklüyor?
Sayfa 97Kitabı okudu
O kadar alevle, gençlikle, dünyaya sığmayan bir kudretle yaşıyor ki... Alevlerin en parlak bir dakikasında idi.
Sayfa 97Kitabı okudu
....Hakiki kadınla iptidai (ilkel) hilkatler (yaradılışlar) arasında çok sıkı bir alaka var. Bunlar, tahsilleri ne olursa olsun kuvvetin, heyecanın ve arzın (dünya) çocuğudurlar.
Sayfa 99Kitabı okudu
Bu ısız Anadolu mezarlıklarında ne kadar sevgili bıraktık, geçtik....
Sayfa 106Kitabı okudu
Bu bir his düellosu mu? Yoksa iki kalbin çekişmesi mi? Yeşil gözlü kadınların, İzmir'in kızı da olsalar, hemşire de olsalar, yine zehirli hançerlerle dolu, yine insanın yüreğinde daim ateş yakan alev gibi kızıl dudakları, kalbi ısıran fildişi gibi dişleri oluyor...
Sayfa 108Kitabı okudu
Ne zamana kadar kan, ne zamana kadar ızdırab ve meşakkat! Ne zaman bu kadar mebzul (çok) akan genç kanı ve göz yaşına mukabil bir avuç toprağımız bize kalacak?
Sayfa 110Kitabı okudu