Kalbinde acıma duygusu olmayan birinden daha kötü insan var mıdır?” diye sorulduğunda, “Vardır,” demişti. “Başkasının kendisine acımasını silah olarak kullanan insan.”
Eğer aşk, kişinin kendini ve varoluşunu kutlamasıysa, o zaman kendinden nefret edenler, hayattan nefret edenler için aşkın tek muadili, yok etmeye çalışmaktı.
Sayfa 1053
Önsöz
"...açık veya örtülü bir şekilde, yetenekli olanın ahlaki görevinin yetenekli olmayana hizmet etmek ve kendini herhangi birinin ihtiyaçları için feda etmek olduğunu öne sürerek, aklı ödüllerinden mahrum bırakmayı talep etmek hâlâ baskın bir eğilim.."
(Turgay CİNER, Kasım 2005, İstanbul)
Sayfa 6 - Plato Film Yayınları 2006 Çeviri: Belkıs Çorakçı Dişbudak (PDF)Kitabı okudu
Önsöz'den :
"....birey, akıl sahibi bir varlıktır ve hiçbir kollektivite uğruna feda edilemeyecek, kurban edilemeyecek bir değerdir."
(Turgay CİNER, Kasım 2005, İstanbul)
Sayfa 4 - Plato Film Yayınları 2006 Çeviri: Belkıs Çorakçı Dişbudak (PDF)Kitabı okudu
"Ülkede başıboş dolaşan bir yok edici var, temel direkleri birer birer kesiyor, sonunda yapının başımıza çökmesini sağlamaya çalışıyor. Acımasız bir yaratık, akla sığmaz bir amaçla harekete geçmiş durumda.."
Sigarayı sevenler
Tehlikeli bir kuvvet olan ateş, insanoğlunun elinde evcilleştirilmiştir. İnsanın yalnız başına oturup, sigarasının dumanına bakarak düşünmesini sık sık merak ederim. Böyle zamanlardan ne büyük şeyler çıkmıştır! İnsanoğlu düşünürse, zihninde bir noktada ateş parıldar. Elindeki sigaranın ateşi de bunun bir ifade biçimidir
Allah belami versin
Öfkeden titriyordu. “Eğer bir araya gelmenin bedeli buysa ve ben herhangi bir insanla aynı gezegende yaşamak istiyorsam, Allah belamı versin! Eğer ötekiler yalnızca bizi yok ederek hayatta kalabileceklerse, o zaman onların hayatta kalmasını niçin isteyelim ki? Kendini yok etme kavramını hiçbir şey haklı gösteremez. Hiçbir şey onlara, insanları kurban durumuna düşürme hakkını da vermez. En iyileri yok etmek hiçbir ahlâka sığmaz. Hiç kimse iyi olduğu için cezalandırılamaz. Kimse yeteneği yüzünden cezalandırılamaz. Eğer öylesi doğru olacaksa, birbirimizi katletmeye başlayalım, çünkü bu durum, dünyada doğru diye, hak diye hiçbir şeyin olmadığı anlamına gelir.”
Makas kesmiyor
Sinyal köprüsünde asılı ışıklar yeşildi. Raylar arasında da yeşil ışıklar vardı. Raylar uzaklaşıp dönerken o ışıklar yaz yapraklarının arasında parlıyor, yaprakları da ışıkmış gibi gösteriyordu. İki adam lokomotifin önünde, beyaz, ipek bir kurdeleyi iki yandan gererek tutmuşlardı. Biri Colorado Bölümü şefi, öbürü de Nealy’nin baş mühendisiydi. Nealy gidince işin başına geçmişti. Eddie Willers kurdeleyi keserek yeni hattı açacaktı. Fotoğrafçılar onun, elinde makasla, lokomotife arkasını dönmüş durumda fotoğrafını çektiler. Ona aynı töreni iki üç kere tekrarlaması, kendilerine poz seçeneği tanıması gerektiğini söylediler. Ellerinde yedek beyaz kurdeleler hazırdı. Tam kabullenecekti ki birden durdu. “Hayır,” dedi. “Bunda bir sahtelik olmamalı.” Sesi otoriterdi. Başkan Yardımcısı’nın sesiydi. Parmağıyla kameraları göstererek emrini verdi. “Geri çekilin. Daha geri. Ben keserken bir tek poz çekin, ondan sonra yoldan çekilin. Hemen.”
Söz dinlediler, hızla
Başka erkek olsa, karısına pırlanta bilezik getirirdi, ama düşündüğü karısının memnuniyeti olurdu, kendininki değil.