Aman karıştırmasın vakitleri
Çalışma vakti geldi mi devekuşu “Kuşum” der.
Yeme vakti geldi mi “Ben deveyim” der.
Sayfa 130 - Ayrıntı
Her zerrenin O’nunla bir sırrı var.
Ne büyük isim, ne büyük mânâ, hepsi sen
Hep diyorum; ey sen her şey sen!
Sayfa 21Kitabı okuyor
Binlerce kez kılı kırk yardım ben
Susmak dışında çıkar yol bulmadım ben.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Sen yöneleceksen, kendi içine yönel.
Her dilin söylediğine bakıp incinme.
Ne amacımız vardır ne bir sevgi
Dünya çevirmiştir bizden yüzünü.
Ne kadar daha kendi değerinden bahsedeceksin? Eğer kadrini bilmek istiyorsan yerden bir avuç siyah toprak al, onunla bir nakış çizip havaya fırlat! İyi, eğer varlığından haberdarsan, işinin başı ve sonu bir avuç topraktır. Sen bir avuç topraktan ibaretsin, biraz değişikliğe uğramışsın o kadar! Tefekkür et ve asla kibirlenme! Kibre kapılıyorsun ey kan pıhtısı! Birkaç yoldan geçip dışarı düşmüşsün hepsi bu! Durma bir an evvelki bir sevdandan kurtul; kimsin ve neydin iyi düşün! Şu aleme gönlünce kapılmışsın, bir bak aslında nereye düşmüşsün? Şu felek aslında senin toprağında döner, fakat sen meydan altında döndüğünü söylersin! Sen onun yükseğini ve alçağını görmüyorsan, bu ikisinin arasında nasıl oturuyorsun? Eller gibi tefekkürle yol arıyorsun fakat sen dönen feleğin darlığında dolanıyorsun!
Sayfa 157Kitabı okudu
Manada sır ehli olmazsan eğer, karanlıkta yumruk savurur durursun.
Sayfa 156Kitabı okudu
Durma; kadere, kazaya razı gel! Sus artık; Ne söylüyorsun?
Sayfa 155Kitabı okudu
Buradan kaçıp göçmek istersen eğer ayağın yok ki bunu nasıl yapacaksın? Sana feleğin çemberinde dön diye kim dedi; bak, sonunda o felek senin servi boyunun nasıl da büktü!
Sayfa 153Kitabı okudu
Gündüz bu gökyüzü mor duman rengindedir; gece ise kara su olur, bundan başka ne olacaktı zaten! Sen morlukla siyahlık arasında kalmışsın, meydanda ölüp gitmişsin!
Sayfa 152Kitabı okudu
Sen bütün derdin kederin dünyada olduğunu zannediyorsun, oysa kıyamet gününün gamı vardır bir de!
Sayfa 150Kitabı okudu