Sinirimden gülüyorum albayım. Çünkü sinirlerim artık gülmek için kafamın neşelenmesini beklemiyor. Bu karamsar beyinden bir kahkaha çıkmayacağı için, artık ben gülmüyorum, sinirlerim gülüyor. Hepsi bağımsızlığını kazandı albayım.
Insanlar isə özlərini unudublar. Onlar insan olduqlarını unudublar. Sən kimsən? Mən şagirdəm. Sən kimsən? Mən tələbəyəm. Sən kimsən? Mən əsgərəm. Sən kimsən? Mən biznesmenəm. Sən kimsən? Mən ərəm. Sən kimsən? Mən valideynəm? Sən kimsən? Mən qocayam. Sən kimsən? Mən xəstəyəm. Sən kimsən? ... Sən kimsən hə? Səs gəlmir. O artıq bilmir.
Bir səhər yuxudan durub
Özünü uşaq görəsən.
Görəsən hamı evdədi,
Ölənləri sağ görəsən.
Qorxasan qaçıb gedələr, -
Tez qapını bağlayasan.
Geri dönüb içəridə
Bir təzə qonaq görəsən.
Görəsən ki, qapqaradı
O qonaq başdan ayağa.
Ondan başqa hamısının
Üst-başını ağ görəsən.
Pəncərədən içəriyə
Dola-dola gün işığı.
İçəridə boş-boşuna
Yanan bir çıraq görəsən.
Söndürəsən o çırağı -
Hamı birdən yoxa çıxa.
Otaqda bir qara qələm,
Bir də ağ vərəq görəsən.