Kitabın asıl adı "Zavallı, Yoksul İnsanlar". Sadece başlığına bakarak bile kitabın konusu hakkında yorum yapmak mümkün, Dostoyevski'nin şakası yok :) Kitabın "İnsancıklar" başlığı ise çevirmen Nihal Yalaza Taluy ve yayımcı Yaşar Nabi Nayır tarafından bulunuyor. Bu detaya kitabın önsözünden ulaştım ve özellikle paylaşmak
Havalandırmanın ortasına kurulan darağacı,
Ve infaza saniyeler kala Adalı’dan ilginç bir istek gelir.
Hakim Ali Kayacan’a döner
Efendim”Şu gömleğin iki düğmesini açabilir miyiz,
Gömleği dar yapmışlar”
Hakim anlatıyor
Garip bir durum yaşanmıştı,
Ölüme tanıklığın bir kaç saniye öncesin de
Boynuna dar ağacı geçecekti, ancak o boğazından iki düğme
Tam içimi çekecekken,
yüreğim ortasından ikiye bölünecekken...
İç çekişimi bir gülümsemeye boğdum
Ama sahte bir gülüşle gizlenen dertler,
Kaderin insana birden zehir ettiği sevince benzer.
Olay şöyle oldu Hakim Bey ben anlatayım en baştan;
İnsan çocukken, anasında babasında ne yoksa onu arıyor demek ki.
14-15 yaş da çocuk yaşı bence. Annem sürekli bir evi çekip çevirme telaşında, baba desen ne iş bulsa onun peşinde, kolay değil evde kaç nüfus onun eline bakıyor.
Yani evde a’federsin aşk yok Hakim Bey.
Zaten daha yeni genç