ona suskunluğu, uzakta kalmayı ve kendisinden nefret etmeyi zorla kabul ettiriyor, alaylar ve tehditlerle kendisinin iki yılda yavaş yavaş ve bilerek hazırladığı çirkefin içine itiyordu...
bu insanlar bir gün, nasıl ve neden anlamadan, bir buyruğa boyun eğermişçesine, bir çamaşır makinası yerine üç yüz on sekiz sayfalık bir kitap alıyorlardı...
kötü adam rolleri için iyi para veriyordu bana. Bu işe çok yatkın bir sesin var, diyordu Lemos nazikçe, radyo dinleyicisi sesini duyar duymaz nefret ediyor senden, birine ihanet etmene, ya da anneni zehirlemene gerek yok, ağzını açman Arjantin’in yarısının seni kıtır kıtır doğramak istemesine yetiyor.
ancak birkaç şey yapabilirler ve hep kötü yaparlar yaptıklarını...
şu sümüklü kıza bak, kişiliğinin derinliklerini görebiliyor neredeyse...
Aklı başında sözler söylemesini beklemek boşunaydı, zaten neden beklesin
(çünkü sen bir beyefendisin değil mi?)
aptal aptal konuşsun, dünya görüşünü anlatmaya devam etsin...
her zaman bana bir şeyler açıklamak zorunda hissetmiştir kendisini, aptal olduğum ilkesinden yola çıkarak.
Pekin’e gidecekmiş, buna ne dersin, dedi Mariano. Artık din iman da kalmadı...
Orada, arka planda ölüm duruyor ama korkmuyorum.
Sayfa 34 - Can
