ağzım dördüncü haçlı seferi gibi kokuyor
yağmalanmış İstanbul gibi
öpsene beni
iki metelik
Mührü düşmüş bir duygunun karşılıksız büyütülen çocuğuyum
Taklamakan çölündeki gezginin, ayakları altında ezilen bir halkım
Sürrealist bir ressamın kaleminden geçen bir hayvanım
Kırgınım
yetişemedim iştahınıza
apartman boşluğunda unuttu karısını
bir adam
işten eve hep geç dönerdi
cebinde kedi maması
başka sokaklarda başka kedileri beslerdi
bunu gören insanlar kedileri kıskanır
kendi yiyeceklerini kendi dillerinde isterdi
adam yetişemezdi
Okur Takip Önerileri
Bu şey değil mi ya...
okumaya kutsal kitaplardan başladım; çünkü karnımı doyurmanın kısa yolunu arıyordum.
bitmeyecek bir hikayeden alıntı
"Keşke bir insana, sensiz yaşayamıyorum, sensiz yapamıyorum gibi şeyler diyebilsem. Paçalarına yapışırdım. En azından tutunacak bir yer sahiplenirdim kendimce. Haddimi aşardım. Yabani varlığımı egzotik tavırlarından koparabilmek için, denerdim bir şeyler. Kendime iyi şeyler bulmak için. Kendime tutunmak için."
uykuna kaç şiir sığar, giyinik kalemle kaç arzu parçalanır
bi gece sen uyurken saçlarını tarayacaktım
güçlü bi saç parmağıma dolanıp
benimle beraber akacaktı,
mendili gelmiş alnına
ne hoş terlemişsindir uykularında
Oltayla tutulan bir günü
affedip bıraktım
istemedim aynısından ve karasından
Günlük Yaşam
İnsanların düşünceleri tutulamayacak, yakalanamayacak bir süratle hareket eder. Kimi olayları, bu olaylara karşı besledikleri duygu yoğunluklarını veyahut yoksunluklarını, kendileri bilmese de çok iyi anlayan ve yorumlayan bir beyinleri vardır. Ancak insanlar süslü söz dizeleriyle, bu beyinlerinden geçen hakiki yorumlara hiçbir suretle ulaşamayıp sadece o cümleleri yakalamaya çalışmakla geçirirler muhabbetlerini.