Çocukluğumda, rafta öylece duran kimsesiz kitaplar vardı. Okumayı söker sökmez hepsini sahiplenip okumaya başladım. İlklerimden biri de Küçük Kadınlar olmuştu. :)
Yaşıma göre bir tık ağır olmasından mıdır bilmem, içimi karartmıştı ve zihnimdeki o "sevmediğim kitaplar" listesine ekleyivermiştim. Aradan yıllar geçti, filmi çekildi ve tekrar popüler oldu. Ve hâlâ çocuk ama bir tık da yetişkin olan ben, tekrar okumaya karar verdim, iyi ki!.. Öylesine sıcacık, içten bir aile ki okurken her birine sarılasım geldi. Meg'in hanımefendi olma çabaları, Jo'nun kendisinin ve çevresinin iyiliği adına coşkusunu baskılaması, Beth'in sadece varlığının verdiği huzur ve Amy'nin hayatı öğrenme şekli... Sanki bu küçük kadınların her birinin bir parçasına bulanmışız.
Laurie, atlamamam gereken önemli bir karakter benim için. Küçük kadınlar huzurun temsiliyse Laurie de eğlencenin temsili...
Tavsiye ederim. Zor zamanlarda bir kaçış ya da belki de şifa olacak bir kitap, özellikle genç yaş grubu okuyucular için!
