Hayır yani öylesine övmeyeceğim kitabı zaten hiçbir kitabı da övmek için yazmıyorum buraya ben ama Güray Süngü'nün bütün kitapları gibi bu da mükemmeldi. Hani böyle ulaşamayacağın bir tat vardır çok istersin, bulursun ve tek lokmalıktır o. Gerisini bir türlü bulamazsın ya, hah tam olarak öyle bitti. Devamı olsun istedim, aslında romanın devamı değil bu anlatımın devamını da istemiş olabilirim. Kendine has çok güzel bir anlatıma sahip olan Güray Süngü bizi yine kendine hayran bıraktı. Hani bir rüya görürsün, heyecanlıdır ve hemen anlatmak için hızlı hızlı başlarsın. Aslında rüya yedi saniye falandır ama sen rüyayı kırk dakika anlatırsın. Rüya gibiydi hikâye ama betimlemeleri, kurgusu mükemmeldi.
İnsanın kendini ve acılarını unutması sonrasında da unuttuğu için acı çekmesi anlatılıyor kitapta. Birçok yerde aslında gizli mesajların olduğunu hissettim. En bariz olanı ise kendini kaybedenin Adem olmasıydı. Belki de insanların tamamı kendini kaybettiği için acı çekiyordu, benliğini unuttuğu için acılar içinde kıvranıyordu, belki de acı çekmektir bizi tatmin eden.
Aykut Ertuğrul'un kitap hakkında söylediği gibi "Bu hikâye ne mi anlatıyor? Her iyi hikâye gibi ya sonuna kadar anlatmalıyım size ya da okumanızı sahibinden dinlemenizi istemeliyim. Çünkü denedikçe bu müthiş hikâyeye haksızlık etmiş olacağım. Belki şunu dinlemelisiniz, şu sözleri:
'Aklın ötesine geçtim sanırsın ki,
Orası kalbin berisidir
O gitmeden insanın başından
Nasıl kalbine döneceksin.'"
