"Senin yaşamak dediğin nedir?"
"Yaşamanın mânasını mı soruyorsun?.. Sana göre bir cevap vereyim: Her işte ölümü unutmak faaliyetinden başka bir şey değil..."
"Kadın bir ufuk gibi kaçmayı, yaklaşıldıkça uzaklaşmayı, ama adım başında vaadetmeyi, derken vaadini geri almayı, peşinden tekrar caymış görünmeyi bilen, erkek de civa damlası misali parmaklarından kaçıcı bu yaratığı bayıltıp durdurmayı ve parmağına yapıştırmayı becerebilendir..."
-"Kendini damla damla vermeyi bilmek ve testiyi asla boşaltmamak sanatı..."
-"Sen bırak kendilerini damla damla verenleri de testiyi dopdolu sunanlara bak!.."
" Ama annelik bu, yine sana acımaktan başka bir şey elimden gelmez. Sana bir kaç kelimelik bir halk masalı anlatayım: Sevgilisi âşığından annesinin ciğerini istemiş: Git anneni öldür ve ciğerini bana getir!.. Çocuk bu işi yapmış... Elinde annesinin ciğeri, koşarken ayağı bir yere takılmış ve düşmüş... Ciğer haykırmış: Vah evlâdım, acıdı mı bir yerin?.."
"Ellerimi daha sık, daha sık!.. Yaşadığımı, hayatta olduğumu, senin olduğumu anlayayım... Ben kendimin değil, seninim!.. Bana «Naci Bey» deme, «Naci» de, diyorsun!. Bunu söyleyemem...«Bey» diyerek uzaklaşamam, «Naci» diyerek de yaklaşmış olamam... Seni adının ötesinde buluyorum..."
"- Anne, deli olmaktan korkuyorum.
- Korkma evlâdım, sen deli olmazsın! Allah sana merhamet eder.
- Anne, beynimin patlayıp kül olmasından korkuyorum!
- Allah'a bağlan, yalancı dünyadan geç ve korkma!..
- Anne, çok acı çekiyorum. Her zerremi ayrı ayrı cımbızla koparsalar bu acıya denk olamaz.
- Çektiren, sabır gücünü de verir. Sabret!"
«Allah hiçbir nefse gücünden fazlasını yüklemez.»
Derin bir nefes aldı. Kurtulmuş muydu yoksa?.. Madem yükü bu kadar ağırdı, demek onu çekecek güce de sahipti...
"Ya Rakîb!.. Ey isimleri arasında beni en çarpan ad olarak «Rakib» ismini gördüğüm Allah... Neyi karıştırsam, neyi eşelesem altından «Rakib» ismin çıkıyor. Elimizi yakmaması için gaflet maşasıyla tuttuğumuz her şeyin üstünde ve altında sen, dibine vardırmak istediğimiz her hasretin içinde ve dışında sen varsın!.. Bir ismin de «Karib»... Yakın... Yakın olan Sensin!.. Her şey uzak, her şey uzak... Ve bütün yakınlıklar, uzaklık..."