aynenn kanka düzelcezz
bu hissizliğime henüz bi isim vermedim. nasıl çıkarım bu çukurdan gram bilmiyorum. kafamın içinde sesler var sanki susmak bilmeyen, hayatımı avuçlarının içine alan. işin komik olan tarafı ne yapmam gerektiğini bildiğim halde YAPAMAMAM…… nefes alış verişlerim bile anlamsız geliyor. eski beni çok özlüyorum. içimdeki henüz bütünleşememiş ruh intihar etmiş de ben yaşayan bi robota dönmüşüm sanki. bilmiyorum. bir çeşit ölüm bu. çok acımasızca.
