Gurbet işçisinin mektubu
Çile yorgunu sevdiğim benim
Senden ayrıldıktan sonra
Gör ki neler değişti yaşamda
Ben’i bizde
Biz’i bende yaşıyoruz şimdi
Ekmekse bir çıkında
Yemekse bir tavada
Eller aynı ellerimiz
''Geceleri serzenişlerini duyuyorum, yapma! Şimdiye kadar direndin, her türlü hesap için çarpıştın; aileni, sevdiklerini, dostlarını kaybettin. Hâlâ kendindesin, dinç ve dirisin; psikolojik olarak üsttesin. Ağlamak iyidir ama kendini hırpalama, yapma!.. biliyorum dostum, insanıyla büyüdüğün bu topraklar, yüzüne karşı adilikler haykırıyor ikiyüzlüleriyle birlikte. Sanki, buranın değil de başka bir yerinsin; yine de senden lehlerine her türlü hareket için eyleme geçmeni bekliyorlar... gecelerin karanlığıyla sakladıkları iğreti hayatlarını artık kendileri bile kabullenemiyorlar... haykırıyorsun gecelerde, o sesi, o dili, o lisanı bir ben anlıyorum bu zindanda... ''vatanım dediklerim, sevdiklerime düşman; ben, sevdiklerimle mi savaşacağım! ey, bu ayrılık rüzgârları nerededir, niçin bizim hatırımıza erkenden düşmedi, hayat üzerime neden bu kadar geliyorsun'' Şimdiye kadar direndin, son anda yenilmeni istemem kardeşim, dostum, ahbabım; etme, yapma!''
D.p zor zamanlar
Onun şiiri ayrılık kokuyordu
Onun mısraları
Onun baharı ve rüzgarları
Hasret taşıyordu kavrulan yüreklere
Soğuk izler bırakıyordu
Ufuk çizgilerine