Sabitlenmiş gönderi
“Ya gerçekten de yaşamam gerektiği gibi yaşamadıysam, bilinçli seçtiğim yaşamım yanlışsa?..”
Gittin ammâ ki kodun hasretile canı bile
İstemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile
Sayfa 176
Fakat Mümtaz o yaz, İnsan ruhunu olduğundan çok hür sanıyordu. Her an kendimize sahip olabileceğimize inanıyordu. Bu demektir ki, hayatın gafiliydi.
Sayfa 177
Okur Takip Önerileri
Onun için aşk, hislerin kelimelerele israfı değil, Mümtaz’ın ruhundaki fırtınaya olduğu gibi kendisini teslimdi. Kim bilir, belki de kollarının arasında mahpus yüzünde bütün içinden geçenleri okuduğuna inanıyordu. Hakikat de böyle idi.
Sayfa 175
Sanki o, yolun başında görünür görünmez, her şey silinirdi. Bütün endişeler görünmez olur, halecanlar diner, sevinç bile eski parlaklığını kaybederdi.
Sayfa 173