Doğru yola Hüdâ hidâyet ede
Vardır ümmidimiz inâyet ede
Ehl-i İslam u ehl-i taat ede
Ah nefsim seni nic'eyleyeyim
Mutma'inne olup rızaya eriş
Yürü marziyye ol safâya eriş
Terk edip fânîyi bekâya eriş
Hây nefsim seni nic'eyleyeyim
Aziz Mahmud Hüdâyî
Açıver lutf edip doğru yolunu
Allah'ım Allah'ım güzel Allah'ım
Sensin esirgeyen âşık kulunu
Allah'ım Allah'ım güzel Allah'ım
Nice bir dünyâdan usanmayalım
Nice bir gafletden uyanmayalım
İrgür Sana hasretle yanmayalım
Allah'ım Allah'ım güzel Allah'ım
Ger bizde yoğise Sana liyâkat
Fazlınla ey Mevlâ eyle inâyet
Hüdâyî kulunda kalmadı tâkat
Allah'ım Allah'ım güzel Allah'ım
Sayfa 163
Pür-hevâ nefsin elinden n'idelim neyleyelim
Hak bilir hâlimizi hod kime ne söyleyelim
Geliniz imdi ulular yolunu soylayalım
Umarız lutf u inâyet ede Mevlâ-yı Kerîm
Sayfa 162
Aşkınla içim doldur
Çok ağlamışım güldür
Ben düşmüşü Sen kaldır
Lutf et meded Allah'ım
Cân ile olup âşık
Yolunda olam sâdık
Kıl vuslatına lâyık
Lutf et meded Allah'ım
Sayfa 161
Bülbül güle karşı zar
Pervaneyi yakmış nar
Her kulun bir derdi var
Bana Allah'ım gerek
Aziz Mahmud Hüdayi hz.
Sultan Ahmed, bir gün Aziz Mahmud Hüdâyîye bir hediye göndermişti. Hüdâyî Hazretleri de gönderilen hediyeyi içine haram karışmış olabileceği şüphesi ile kabul etmemiş, geri çevirmişti.
Padişah, aynı hediyeyi, devrin ünlü şeyhlerinden Abdülmecid Sivasi'ye gönderdi. O ise, gelen hediyeyi kabul etti.
Bir gün padişah, Abdülmecid Sivasi ye: "Size gönderdiğim hediyeyi daha önce Aziz Mahmud Hüdâyî'ye göndermiştim, kabul buyurmamıştı" dedi.
Abdülmecid Sivasî alçak gönüllü davranıp: “Padişahım, Aziz Mahmud Hüdâyî bir anka kuşudur ki, leşle beslenmeye tenezzül etmez" dedi.
Padişah birkaç gün sonra da Aziz Mahmud Hüdâyî'nin sohbetine gitti. Ona da:
"Geri çevirdiğiniz hediyeyi, Abdülmecid Sivasi'ye gönderdim, o kabul etti" dedi.
Bu söz üzerine Aziz Mahmud Hüdâyî: "Sultanım! Şeyh Abdülmecid, bir deryadır ki, içine bir damla pislik düşmekle kirlenmiş olmaz..." diye cevap verdi.
Bu olay, bir taraftan âlimlerin idareciler karşısında, Hakk'ı söylemekte pervasızlığını, diğer taraftan da sufilerin birbirlerini iyilikle anma ve takdir etme geleneğini göstermesi açısından ibretli olduğu gibi, her iki şeyhin de kıvrak zekâsını, nüktedânlığını ve hazırcevaplılığını ortaya koyan bir belgedir.
I. Ahmed Han gerek Anadolu'da ve gerekse de İstanbul'da pek çok yadigâr bırakmıştır. İstanbul'da kendi adıyla anılan meydandaki Sultanahmed Camii tam bir şaheserdir. Temel atımında kazmayı ilk vuranlar devrin şeyhülislamı Mehmed Efendi, Aziz Mahmud Hüdâyî, Kuyucu Murad Paşa ve Sultan Ahmed Han olmuşlardır. Padişah bizzat kaftanının eteği ile toprak taşımış ve terleyinceye kadar kazma vurmuştur. Bu kazma kadife saplı olup, Topkapı Sarayı'nda teşhir edilmektedir. Adı geçen kazmayı daha sonra kullanacak olan bir başka padişah da III. Ahmed Han idi. O da saraydaki meşhur kütüphanenin temelleri atılırken, dedesinin kullandığı bu kazmayı eline
Rabb'inin huzûruna bî-çâre giden, bin çâre ile döner!.
Aziz Mahmud Hüdayi hz
Şu rahmete bakın ki, insanlar bütün azalarıyla günah işlerken, sadece diliyle yaptığı tövbeyle affolunuyor.
Aziz Mahmud Hudâyi Hz🌿
Ey tâlib-i dünyâ olan
Tahsîl edip n'itsen gerek
Olsan eğer şâh-ı cihân
Bir gün koyup gitsen gerek
..
Âdet edinme tokluğu
Vahdetde ol ko çokluğu
Yoldaş edersen yokluğu
Dost iline yetsen gerek
Sayfa 145
N'eyleyeyim dünyâyı
Bana Allahım gerek
Gerekmez mâsivâyı
Bana Sultânım gerek
Ehl-i dünyâ dünyâda
Ehl-i ukbâ ukbâda
Her biri bir sevdâda
Bana Allah'ım gerek
Derdli dermânın ister
Kullar Sultânın ister
Âşık cânânın ister
Bana Sübhanım gerek
Fânî devlet gerekmez
Dürlü zînet gerekmez
Hak'sız cennet gerekmez
Bana Allah'ım gerek
Mecnun ister Leylâ'yı
Vâmık özler Azrâ'yı
N'idem gayrı sevdâyı
Bana Allah'ım gerek
Sayfa 139