Sevdiğim arzımı demek'çin sana
Bülbül söylediği dil gerek bana
Şu bağrım kül oldu hep yana yana
Onu söndürmeye sel gerek bana
Yandım yakıldım ben bu ateşlere
Vardım da takıldım ben bir neştere
Delindi ciğerim kapandım yere
Beni kaldıracak el gerek bana
Kadir Mevlâm senden bir dileğim var
Muhannes kuluna muhtaç eyleme
Cennet-i âlâyı nasib et bana
Sırat köprüsünden yolum bağlama
Kapımıza kara deve çökünce
Fırtınası şol âlemi yıkınca
Cehenneme kul seçilip çıkınca
Kadir Mevlâm o kullardan eyleme
Kadir Mevlâm ateş atma özüme
Dünya malı görünmüyor gözüme
Kadir Mevlâm sen bak benim yüzüme
Cehennemin ateşiyle dağlama
Karac'oğlan hatâ çıkmaz dilimden
Kocadım da hayır gelmez elimden
Kadir Mevlâm asla geçmez kulundan
Deli gönül ah çekip de ağlama
Beni görüp yönün öte dönersin
Bülbül gibi daldan dala konarsın
Sende benden daha beter yanarsın
Utanıyon bildirmiyon ne fayda
Salını salını gel kız bostana
Saçın telin vermem Arabistan'a
Gün cemalin görem yazam destana
Sen kaşını kaldırmıyon ne fayda
Zaman zaman insan düşünüyor. Bu dünyadaki üzüntüleri, tasaları; şimşek gibi herhangi bir yerden vurabileceklerini. Sanırım kişinin sığınağı ancak güçlü bir Tanrı inancı olabilir