ne sen de mızrak biter ne ben de sine
insan aşktan alıntıdır, anımsa azize…
Cengizhan Konuş
Van Gölü’nün kuzeybatısındaki coğrafî konumuyla, fıtrî bir naz ve işveyle etrafındaki yüksekliklerden gölün masmavi sularına doğru kavis çizerek eğilmekte. Mavi bir göz üzerindeki kaş gibi.. sanki kem gözlerden korunmuş bir azize..
-alıntı
Erkekler için kaz adımları ile yürümek gibi hayat. Kadınlar karlı dağlar gibi yükselir etrafında. Ulaşılmaz, geçilmez. Birisini geçseniz diğerinin eteklerinde nefesiniz tükenir, kalırsınız. Uçmayı başaramadıktan sonra yolu yoktur, geçit vermez gökyüzü. Öte yandan kadın olmak karlı dağlar gibi, dünyanın yükünü, ağırlığını taşımak demek. Hayatta kaçış yok duygu yükünün aktında. Kanatları olmadığı için uçmak hiç kolay değildir öylece. Ama bir kere bunu başarırsa hiç bir kuşun ulaşamayacağı yükseklere çıkar. Ay olur gökyüzünde, dünyaya dört milyar yıl önce çarpan Thea gibi.
Azize Tereza, Meryem Ana gibi..
