Azra
@azrasreading
bazen kitap okuyorum bazen de miyavlıyorum
Sabitlenmiş gönderi
Göğsüne giren ağrı farklı. Ama hatırası hangi delikte saklı?
Dördüncü Kanat
Ne desem az kalacak, inceleme yazabilmek için kitabı sindirmek için uzun bir süreye ihtiyacım vardı. kitap için fazlasıyla heyecanlıydım, çünkü GoT dizisinden beri ejderhalar benim favori canavarlarım ve bir kaç Pinterest gezisinden sonra efsane olacağını düşündüm. yanılmışım KİTAP NEFES KESİCİ BİR EFSANELİĞE SAHİPTİ. öyle iyiydi ki ben bu incelemeyi yeteri kadar yapamayacağımı düşünüyorum.
genel işleyiş fazlasıyla temizdi. Annesinin zoru ile binicler bölüpüne giren Violet kimsenin ondan beklemediği şekilde kendini geliştirmiş ve bütün ülkeyi şoka sokarak binici olmuştu. kız kardeşi Maya'nın destekleri ve zekası ile neler neler yaptı be... onun o zekası yok mu...
bir diğer kısımda da nefretten aşka hikayemiz var ama ortada mecburi bir nefret var ve iki tarafta aslında nefret etmesi gerektiği için nefret ediyormuş gibiydi ama bu kötü değil aksine tatlıydı. çünkü kimtaları ilk saniyeden belliydi.. amanııınnn çok iyiydi yav
güldüğüm, sevdiğim, sövdüğüm ve ağladığım her bir kelimeye fazlasıyla değdi.
çevirisi ayrı iyiydi ve emeği için 
Elif Üner 'e teşekkür ediyorum. Her bir kelime özenle işlenmişti. ellerinize sağlık.
Bir kitap okudu
Okur Takip Önerileri
Bir kitap okudu
Herkesin zırhında mutlu yanlarını bulmak için girebileceğim bir yer, bir çatlak vardı. En huysuz insanlar bile Everly Dalton'un gün ışığıyla boy ölçüşemezdi.
Bir adam hariç.
Sanki güneşin önünden bulut geçmiş gibi karanlık bir gölge oluştu ve ofise bir soğukluk yayıldı. Saate baktığımda, sekiz yirmi yedi olduğunu gördüm. Tam zamanında.
Kata ayak basması, durgun suya atılan bir kayanın oluşturduğu dalgacıklarla eşdeğerdi. Ondan yayılan dalga, gelişi konusunda herkesi uyarıyordu. Tanıdığım ve mutlu etme çalışmalarımdan etkilenmeyen tek kişi oydu. Patronum, Shepherd Calloway.
İnsanlar, Shepherd Calloway'den korkuyordu ama bunun nedeni bağırması değildi. O, insanlar hata yaptıklarında bağırmaz ya da onları azarlamazdı. Onları dondururdu. Buz mavisi gözleri ve alçak sesi herhangi bir azarlama seansından daha tüyler ürperticiydi. Bir bakışıyla kalbinizi durdurabilen bir adamdı.
Shepherd ağzını açtı ama tekrar kapattı. Sonra da daha önce hiç görmediğim bir şey yaptı. Gülümsedi. Shepherd Calloway gerçekten gülümsedi.
Aman. Tanrım. Gülümsemek ona çok yakışıyordu. Yanaklarında gamzeleri bile vardı. Bir anlığına onu tekrar gülümsetmek için neredeyse her şeyi yapabilirmiş gibi hissettim.
"İyi geceler, Bay Calloway."
Gözleri yeniden gözlerimle buluştu. "İyi geceler."
"Everly," diye seslendi.
Omzumun üzerinden dönüp baktım. "Evet?"
"Teşekkür ederim."
Nefesim boğazımda takıldı ve baş dönmesi ile kafa karışıklığının dokunaklı bir karışımını hissederek dudağımı ısırdım. Bana ilk kez bir şey için teşekkür etmişti.
Pek iyi uyuyamamıştım. Kırmızı elbiseli, sarışın bir kadının görüntüsü aklımdan çıkmıyordu.
Nereden çıkmıştı bu kadın? Dün gece kız arkadaşım gibi davranan kadın, asistanım olamazdı. Everly sadece... Everly'ydi. Dakik, verimli, çalışkandı ve evet, hoş bir kadındı. Ancak dün gece çağrıma cevap veren kadın başka bir şeydi.
O kadın büyüleyiciydi. Kendinden emin ve seksiydi. Haddinden fazla çekiciydi. Birkaç kelimeyle babamı avucunun içine almıştı. Performansı tam anlamıyla mükemmeldi.
Mükemmelliği severdim. Mükemmelliği talep ederdim ancak çok nadiren elde edilirdi. Fakat Everly o akıl almaz kırmızı elbisenin içindeyken? O mükemmeldi.
Everly'nin başka bir kadının önünde beni sessizce sahiplenmesinde hoşlandığım etkileyici bir şeyler vardı.
Omuzları düşerken içini çekti. "Tamam. Sonra görüşürüz." Fazlasıyla garip bir arzu zihnimi dürtmüştü. Onu kollarıma almayı düşünmüştüm. Onu rahatlatmayı. Saçlarını koklarken sırtını sıvazlamayı.
Aptalca bir şey yapmadan önce onu yalnız bırakarak odadan çıktım.
Gülümsedim, biraz olsun içim rahatlamıştı. Aramız iyiydi. Sonra Shepherd korkunç bir şey yaptı. Gülümsedi. Mükemmel dişlerini gösteren ve tapılası gamzelerini derinleştiren o içten, güzel gülümseme kalbimi fazlasıyla sıkıştırmıştı. Hain bedenimi küçük kıvılcımlar ve karıncalanmalarla aydınlatmıştı. Gülümsemesi gerçek Shepherd'a, içinde sakladığı adama açılan bir pencere gibiydi.
O adamdan hoşlanmıştım. Hem de çok. Kendi iyiliğim için gereğinden de fazla.
O ne benim kız arkadaşımdı ne de nişanlım. O sadece asistanım Everly'ydi.
Ama değildi. Felaket şekilde, çok daha fazlasıydı ve bu konuda ne halt edeceğimi bilmiyordum.
"Everly?"
"Evet?"
"Senden hoşlanıyorum."
"Tamam, peki, ben de senden hoşlanıyorum."
Ağzının bir köşesi yukarı kıvırılıp gamzesini ortaya çıkardı. Tanrım, o gülümsemesi. Bu kadar nadiren gülümsemesi, her bir gülümsemeyi altın değerinde kılıyordu.
Everly, bağımlılık yapıyordu. Ondan hoşlanıyordum, hem de çok. Üstelik bununla nasıl başa çıkacağım hakkında hâlâ bir fikrim yoktu.