Kıymet verdiğin insanlar olmayınca şehirlerin, sokakların hiçbir anlamı kalmıyor. Dostlarıma veda ettim, şimdi geriye hatıralar ve ben kaldık sadece. Kalan olmanın yükü çöktü üzerime. Her şey aynı olacak benim için. Aynı sokaklardan geçecek, aynı yollarda yürüyeceğim ama eksikliklerini hissedeceğim hep. Vedalar beni hep zorlamıştı zaten ama bu kez gerçek bir veda olduğunu derinden hissettim,artık bitmişti.
Bedenler ayrılsa da ruhlar ayrılmaz biliyorum,gönül bağımız kopmayacak. Gönül bağı olanlar, dostlarının hâlini sezmek için onların ne yüzünü görmeye ne gözüne bakmaya muhtaçtır.
Şunu biliyorum ki çok özleyeceğim ama özlemek güzel şey doğrusu, birini özleyecek kadar sevmek, değer vermek...
Yolumuz hep güzel olsun dostlarım,birlikte olsun.
Ve gökyüzü hissetmiş gibiydi sanki. Bu gecede bir sakinlik, hüzün vardı. Uzun uzun seni izleme fırsatım oldu, uzun uzun bakıştık yıldızlarla, ayla. Sanki Ay bana selam getirmişti, yıldızlar öyle parlıyordu ki bana yalnız değilsin diyordu sanki.
Bana öyle geliyor ki ay kendisine bakan, gerçekten bakan gözleri birbirine kavuşturuyor o an. Bazı insanların gözlerinde Ay ışığından bir parça vardır, bu parıltıyı hem gökyüzüne hem de hayata ayn-ür rıza ile bakanlar hisseder.
Ay ışığıyla bakan gözler görmek duasıyla...