Efkârın aşılmaz,
Yalnızlığın kaçınılmaz olduğu saatler..💥
Cahit Zarifoğlu
Kaç baharı sığdırdın kalbine Sevgili?
Gözlerinden yine şiir akıyor..
Yağmur öncesi kuşların delicesine kaçışmasına mı özendin yoksa?
Bilemedim, hangisinin kanadından tutunup da gittin?
B.C.
youtu.be/ipq951grHlw?si=...
Veda da değil
Teşekkür benden
yıllarımı bana koyduğun için
beni bana geri Verdiğin
unutturmadığın için kendimi
Seni Seviyorum
hatırlattığın için beni bana
Bu hikâyeye eyvallah
çünkü buluşamadık saat kulesi'nin altında
sen mi beklettin
ben mi yanlış saatte bekledim orda
mevzu bahis değil
sen yastığında yanlız
ben yaptığımda
Yüreğimin yarısını aldı da gitti. Yüreğimi paraladı da gitti.
Son sözleri söyleme zaman:
Bir şairin dediği gibi, zamanınızın içinde değilim artık, ama dışında da değilim büsbütün.
Sayfa 77 - Dokuz yayıncılık 1. BasımKitabı okudu
gidiyorum; yorgun, solgun, ağlamaklı
viraneme doğru
sizin şehrinizden Tanrı'ya götürüyorum
perişan ve divane gönlümü
En acı veda...
Hz. Peygamberin ölümü sonrası
Hz. Ömer uyuyamaz hale gelmişti.
Uyuyamayacağının farkına varınca,
Hz. Ebû bekir'in evine gitti.
Ebû bekir kapıyı Hz. Ömer'in durumundan
daha kötü bir halde açtı.
Ağlamaktan helak olmuş Hz. Ebû Bekir.
"Kalk ya Ömer, Ümeyme'ye gidelim," dedi ve hızlıca Ümeyme'ye gittiler.
İkili Ümeyme'yi ağlarken yakaladı.
"Ya Ümeyme, sen bizi teselli edersin diye geldik ama sen bizden daha betersin," dediler.
"Vallahi yok, siz O'nun yokluğuna, ölümüne ağlıyorsunuz, ben gökten vahyin kesilmesine ağlıyorum."
Veda..
"Artık yeter, Ömer...Sana kızgın değilim... sana kızmayacak kadar seni iyi tanıyorum...Sonra seni seviyorum...Neden sevdiğimi bilmeden seviyorum... Bu sevgiyi her gittiğim yere beraber götüreceğim...Allah'a ısmarladık... Güzel dudaklarını öperim...Sen de bana kızma... Başka türlü yapamazdım...Allah'a ısmarladık..."
Sayfa 304 - MacideKitabı okudu
Götürüp gömdüler Akaki Akakiyeviç'i ve Petersburg, kendinde böyle biri hiç yaşamamışçasına onsuz kaldı. Kimselerin korumadığı, kimselerin değer vermediği, sıradan bir sineği bile iğne ucuna geçirip mikroskop altında incelemeyi ihmal etmeyen doğa bilimcilerin bile dönüp bakmadığı Akaki Akakiyeviç, ömrünün en sonunda da olsa palto biçimine bürünmüş kutlu bir konuk, göz kamaştırıcı bir ışık olarak yoksul yaşamını aydınlığa boğan bir mutluluğu yaşadı ve sonra çarların, hükümdarların, tüm dünyaya egemen olanların başına gelen mutsuzluk onun da başına geldi, yıllarca kalemdeki arkadaşlarının alaylarına nasıl sessizce katlandıysa, öyle sessizce dünyasını değiştirdi.
Sayfa 174 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
