Çünkü beni duymayı bıraktın.
Zaten, ben de konuşmayı...
*
Şimdi birimiz buradan çıkacak,
kurtulacak.
Çekildiğimiz fotoğrafları alıp bir çerçeveye koyacak, çerçeveyi bir duvara asacak,
geçip karşısına bizi izleyecek.
Zaman o anda donacak.
Şimdi birimiz sağ kalacak ama solu ölmüş olacak. Birimiz, birimizin duvarına asılmış bir çerçevenin içinde yaşlanacağız.
Birimiz için şarkı bitecek,
fakat her ikimiz de dans etmeyi bırakacağız.
Anlıyor musun?
Anlamıyorsun.
Çünkü beni duymayı bıraktın.
Zaten, ben de konuşmayı...
*
Sayfa 200
Yüreğimin yarısını aldı da gitti. Yüreğimi paraladı da gitti.
Son sözleri söyleme zaman:
Bir şairin dediği gibi, zamanınızın içinde değilim artık, ama dışında da değilim büsbütün.
Sayfa 77 - Dokuz yayıncılık 1. BasımKitabı okudu
gidiyorum; yorgun, solgun, ağlamaklı
viraneme doğru
sizin şehrinizden Tanrı'ya götürüyorum
perişan ve divane gönlümü
Veda..
"Artık yeter, Ömer...Sana kızgın değilim... sana kızmayacak kadar seni iyi tanıyorum...Sonra seni seviyorum...Neden sevdiğimi bilmeden seviyorum... Bu sevgiyi her gittiğim yere beraber götüreceğim...Allah'a ısmarladık... Güzel dudaklarını öperim...Sen de bana kızma... Başka türlü yapamazdım...Allah'a ısmarladık..."
Sayfa 304 - MacideKitabı okudu
Götürüp gömdüler Akaki Akakiyeviç'i ve Petersburg, kendinde böyle biri hiç yaşamamışçasına onsuz kaldı. Kimselerin korumadığı, kimselerin değer vermediği, sıradan bir sineği bile iğne ucuna geçirip mikroskop altında incelemeyi ihmal etmeyen doğa bilimcilerin bile dönüp bakmadığı Akaki Akakiyeviç, ömrünün en sonunda da olsa palto biçimine bürünmüş kutlu bir konuk, göz kamaştırıcı bir ışık olarak yoksul yaşamını aydınlığa boğan bir mutluluğu yaşadı ve sonra çarların, hükümdarların, tüm dünyaya egemen olanların başına gelen mutsuzluk onun da başına geldi, yıllarca kalemdeki arkadaşlarının alaylarına nasıl sessizce katlandıysa, öyle sessizce dünyasını değiştirdi.
Sayfa 174 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Birlikte geçirdiğimiz her saniye, ona vedamızdı,
Sayfa 12 - Tudem YayınlarıKitabı okudu
Helin Aktan’ın güncesinden
Her kelime,bir gözyaşı.
Her acı,bir vazgeçiş.
Her umut bir veda.
