‘’ Ah, tıpkı babanın kopyası gibisin.’’ Beni çekip öyle bir göğsüne bastırdı ki kalbinin atışlarını duyabiliyordum.Geri çekilip yüzüne doğru baktığımda, gözlerinin ıslandığını fark ettim.
Çitte takırdayan değneğin sesi havadaki sessizliği kırmakta işe yarar. Küçükken Gideon’la şarkılar söyleyip kafiyeli sözcükler uydurarak ve bazen de atılmış boş konserve kutularını tekmeleyerek saatlerce yürürdük. Ama bu sefer takırtıların bile sessizliğini dağıtmaya yetmediğini fark ettim ve ilk defa kendimi yalnız hissettim.