Merhaba! Karanlıktan Sonra bütün geceyi dışarıda geçirmek zorunda olan bir kız, uyanmayan ablası ve karanlık tarafını ustaca saklayan bir genç hakkında. Murakami'nin her zamanki akıcı dili ve kitabın inceliği sayesinde bir günde okuyup bitirdim, sonu bir yere bağlanmayan; yalnızca belli bir yerde geçen belli bir zaman dilimini anlatan romanlar vardır ya işte Karanlıktan Sonra tam da öyle bir roman. Mari'nin 7/24 açık restoran ve kafelerde sabahlarken gece insanlarıyla tanışmasını okuyoruz, hepsinin birbirinden ayrı ve güzel hikayeleri var; ortak noktalarıysa hepsinin gece yarısından sonra zamanın kendine özgü akışının içinde yaşamaları. Mari bambaşka bir dünyaya tanıklık ediyor, güneş ışığı; köpeklerini gezdiren komşuları ve evinin dört duvarı tarafından korunmadığı bir dünya. Murakami'nin gecenin tuhaflığı ve kendine özgülüğünü çarpıcı bir şekilde ortaya koymuş olması gerçekten çok hoşuma gitti, betimlemeleri kolayca gözde canlandırılabiliyor ve karakterlerin de hikaye son derece uygun ve eşsiz planlandığını düşünüyorum. Hikayede vermek istediği havayı bozan hiçbir şey yok. En çok dikkatimi çeken ve sevdiğim karakter Takahashi oldu, siyah deri ceketi; zeytin yeşili pantolonu ve uzun saçlarıyla gece bodrumda trombon solosu çaldığını görebiliyorum; konuşma tarzının sıradışılığı ve ödev yazmak için mahkeme izledikten sonra içine kapıldığı düşünce benim için Takahashi'yi en net tanımlayan şeyler oldu.
Eleştireceğim tek nokta Eri Asay ve Shirakawa'nın bölümleri, durgun; hatta biraz sıkıcıydı ama yine de okutmayı başarıyor.
