Sahi neydi sevmek? İki güzel söze aldanmak mı, değer verdiğini hissetmek mi yoksa gözlerinin içine bakamamak mıydı?
Düşüncemin ulaşmadığı zihinde, görüntümün hoş durması bir anlam barındırmıyor.
Yüreğin aynasında kendine bakamamak gibi bir şey bu.
Uzaktan sevmek, gizlice, sessizce. Değer mi değmez mi diye düşünmeden. Karşında öylece dururken gözlerine bakamamak için kendinle verdiğin savaştan haberi bile olmadan sevmek. Oysa anlaşılmak ister insan,anlaşıp sevmek... "insan, anladığı ve anlaşıldığı insanla çiçek açar
bulanık sulara bakmaktan sıkıldım
verdiğin menekşe de solmuş geçen gün
bi bitkiye bakamamak da utandırıyor insanı
bi miktar alacaklıyım dostun birinden
onu alınca bi çay içeriz