ne kadar uğraştıysam da
ortak bir yangın yakıştıramadım gözlerime
rüzgârın geceleri sürüklediği odalarda
her suçu ergenliğimin ince bileklerine bağışlayacak
bir ten yazgısı bulamadım gövdeme
Sayfa 57Kitabı okuyor
ne ırmaklarda haz, ne perçemlerde sefkat var
artık kuşkuyla dönülen aynalar ve kapılar şimdi
yalnızlığa kötü gelen yağmurlar
acıtan tesadüflerin sesi: mutluymuş
ah gazala, her şey eskisinden fenâ:
kül büyüt canım ve mümkünse acını unutma
Sayfa 56Kitabı okuyor
bir zaman senden ağlar kaldım gazâla
sesim o uzak dağlarda dağdâr şimdi
sanki unutmak için var anılar kinimde
ve sanki hep küs tadıyla söylenmiş bir şarkı duyduğum:
herkes bir gün bir aşkta imkânsız hâlâ
Sayfa 56Kitabı okuyor
bir örnek ses sağanağıydı evler
hangi hayatın imlâsı bozuksa ona sığındım
hep aynı tozdu yuttuğum
bir soluk için dolanırken sokaklarda
işittiğim hep aynı âzâr:
bilmediğin hayatları dokuma asla
Sayfa 55Kitabı okuyor
belki bir halıdaki yalancı desendim
fayda vermedi ilmeklerdeki çırpınışım
kanımın rengine bulaştı göz nurum
özürler bileklerime dolandı
kan kardeşi oldum canımla
Sayfa 55Kitabı okuyor
şükran çocukların kederi kimsenin hayâsını acıtmazken
geldim ve bahar dallarını incittim ağaçların
misk ve amber
aktâr ve azelyaları uzak tuttum hanemden
kalubelâ, dinmedi içimdeki gedâ
Sayfa 54Kitabı okuyor
saçlarımı rüzgara tutup döndüm nesebime
duyulmaz oluncaya kadar bağırdım kül ovalarda
unutmadım: dağlar uzak, girdap ve ahd
herkesin kollarında birinin sarılması noksan
ağabeyini soran bir çocuğun gözleriyle kaldım
doğu'da her dağa bir fâtiha'yla
Sayfa 54Kitabı okuyor
bilmedim, çünkü herkesin kalbi artık biley taşı
herkes kısık bir sesle hırpalarken canını
bazı babaların yasıyla yaşarken herkes
savurdum bir sitemle ölümün giz dilini
ne baba ne oğul olabildiğim kadın, bağışla:
ey yetim, bu aşkta babanı bulamadım galiba
Sayfa 53Kitabı okuyor
eriyen bakışlarımda çözülürdü zamanın uğultusu
gelirdin: dudaklarının arasında yağmurun sesi
unuturdum, uzayıp giden gökyüzü kime kapalı
neden her şey vecdini soldurur
çocukluğunu anlatırken neden mendil ister babasız kadınlar
Sayfa 53Kitabı okuyor
eski bir sevgilinin hatırasını örter gibi
kapandı ardımdan yedi kibir bir karar üstüne
yüz sürdüm yolların sonsuz âvâzına, yürüdüm
melekler bakmasın diye uyurken örtünen annem
ben uzak yaşına gelince şimdi naz:
âh ki büyüttüm çocuklarımı başkalarına!
Sayfa 52Kitabı okuyor
sokakları gönendirmek için gezinen yüzüm şimdi pas
artık kesif kokularla anılıyor adım ve cismim
her kötülüğe varım artık: annem beni görmüyor
çünkü anneler bir gün icâzet verir her çocuğa:
git ve gözlerin güz olmadan başkalarını öv artık
Sayfa 52Kitabı okuyor
bir tablo sadeliğinde görünürken seyrim
yanaklarımın sıkılması gerektiğine inanmıyorum
gözlerime katılması gereken buğuya bile yazıktır
çünkü yazık: adım kimseye dövme değil artık!
Sayfa 49Kitabı okuyor
sesim bir sabah kadar gürültücü olmadıysa ne yapabilirdim
göğsümü germek ve gözlerimi ovuşturmak neyi çözerdi
dağın eteğine inen sisi bir büyüme nedeni gibi görmek
çam ağaçları arasında aldığım yolu kutsal saymak yetmezdi bana
çünkü diş çıkaran bir çocuk hırçınlığında geçti daha kaç ömrüm
Sayfa 49Kitabı okuyor
ben
ancak
o kapının önünden geçip giden
yolcuları seyredebilirim
çünkü su bile derinliğini kaybetti
kimseye nakış değilim artık
Sayfa 49Kitabı okuyor
evvel zaman öptüğüm her dudaktan
ömür gülüşümün seyrinde güllerin yeşerdiği hâşâ
bozkırdaki mezarların yalnız ağaçlarına koşarken
durdum ve kulak ettim
benden sızan oluğun esrârına:
gel ve dindir beni her nasılsa
Sayfa 48Kitabı okuyor