O zaman uyandıklarından bu yana ilk kez neden uyuduklarını değil neden uyandıklarını sordu kendi kendine her biri. Yedi kişi bunu görsünler ve rastladıkları her taşın üzerine çıkarak bunu anlatsınlar diye. Mi? Bazen soru o kadar büyük olur ki ekini ayrı bir cümle yapmaktan başka yolu yoktur. 
Sayfa 502
Hepsi gücünün zirvesindeyken devrilmişti, en dokunulmaz olduklarını sandıkları anda gitmişlerdi. Kendisini tarihin tamamı zannedenler tarihte bir nokta oluvermişlerdi sadece.
Sayfa 476
Demek doğruymuş bizim evlere değil evlerin bize sahip olduğu. İşte ev orada, ama onun evi değildi. Yazıcı köle Simonides de bu evden bu eşikten gelmiş geçmişti.
Sayfa 429
Okur Takip Önerileri
“Yarının kaygısı yarının olsun. Her günün derdi kendine yeter,” demişti.
Sayfa 379
Ama nefes aldığını fark etmemektir rahat nefes almak. Bense aldığım her nefesin farkındaydım.
Sayfa 364
Çöldü Raşida, bense çöl hasreti. O yüzden onu öyle kolay sevdim. Kolay olmasa da severdim.
Sayfa 355
İkisi de bilirdi ki en çok susan en yaralı olandır.
Sayfa 339
Dağılmış bir şeyi onun ancak eski halini bilen biri bir araya getirebilir. Yine de arıtabildik kelimelerimizi dehşetli hatıralarından. Yoksa Tanrı’dan yeni kelimeler yakarmamız gerekecekti.
Sayfa 323
En kalıcı mürekkeple yazdıklarım bile gün gelir silinir Hanımefendi Sabina. Öyleyse bütün bunları hatırlayan biri olmalı. Biz unutsak bile bizi unutmayan biri vardır.
Sayfa 323
Dedi ki “Kardeşim ben gidiyorum.”
Öbürü dedi ki “Yolun açık olsun kardeşim, beni unutma.”
“Hatırlarım,” dedi kandilci, “unutmam” demesi gerekirken. Hatırlamak, unutmamaktan daha vefalı bir kelimedir.
Sayfa 317
…ama bazı ateşlerin duman çıkarmadan da yandığını, ki onlar çok derin ateşlerdir, anladı.
Sayfa 317
İnsan kendi hayatının hükümdarı ya da mazlumudur.
Sayfa 309
Bütün büyük olaylar bu noktada başlar, acının utancı aştığı o yerde.
Sayfa 308
Çobana öyle geldi ki kurt kurt olmadan, köpek köpek olmadan, insan katil olmadan önce, uzak bir geçmişte hepsi bir candı.
Sayfa 294