Bangır bangır Ferdi çalyor evde, zamanın çok evleri gibi.
Camlardan, aynalardan, duvarlarda asılı posterlerden dönüyor sesi Ferdinin titreyerek, titreterek..
"Kimseye ait olamamış insanlardık çünkü biz. En yakınlarını nemli çukurlara ya da çok uzaklara erken saklamış, sevgisizlikten ve sürekli birilerinin gitmesinden korkup kimseyi sevemeyişimizle perişan olmuş zavallılardık."