Birçoklarının yadırgayacağı “Kopuzlama” ve “Oğuzlama” kelimeleri, meçhul bir köy öğretmenin, manzum olarak hazırlamak için yıllardır çalıştığı ve daha da çalışacağı Türk destanına verdiği isimlerdir.
“Kopuz”, bilindiği gibi bugünkü çöğür, bağlama ve sazın anası olan millî Türk sazı, “Oğuz” da büyük Türk ırkının en mühim unsurlarından biri, yani
Kiyir kiyir kişneşiyor
Atlar yeri eşe eşe!
Gün doğusu kızıllaştı;
Yayılalım dağa, taşa!
“Tayma! Tayma” naraları
korku salsın uçar kuşa!
Bir uğurdan saldıralım
Çarpıyorken oklar döşe!
Düşmanların aklı şaşa!
Hanlar, beğler aramızda;
Emeğimiz gitmez boşa!
Can kaygısı çekmek olmaz,
Yazılanlar gelir başa!
Kırılmakla tükenmeyiz;
Bakmamalı üçe, beşe!
Tunç topuzlar yüz dağıta,
Kunt cıdalar bağır deşe!
Dahi kılıç çarpışından
Baş, bacaklar ayrı düşe!
Cenk meydanı dolusunca
Üşmelidir kuzgun leşe!