İnsan kendinden kaçabilir mi?
Hani bazen hayat üzerimize çöreklenir de, nefes alamaz hale geliriz ya...! Her şey üst üste gelmiş, iç dunyamizda tarif edemediğimiz sıkıntılar, hüzünler yaşarız. Hani dokunsalar ağlayacak gibi oluruz ya bazen. İçimizden hiç bir şey yapmak gelmez. Kendimizi çaresiz, mücadelesiz, onca kalabalığın içinde yapayalnız hissederiz... Her şeyi olduğu gibi
Özel ileti
bu iletiye etiketlediğim herkese ithafen yazıyorum bunları. kimi zaman kötü zamanlar yaşarız, hatta çoğu zaman hayat böyledir. bazen yalnız kalırsın, bazen acı çekersin. fakat buraya etiketlediklerim yıl içerisinde en az bir kez benim yanımdaki varlığını bana hissettirmiştir. beni bu yılda yalnız bırakmayan her birinize teşekkür ederim. umarım bende size varlığımı hissettirebilmişimdir. hepinize en içten yeni yıl dileklerimle mutlu yıllar dilerim. iyi ki varsınız :)
@kafeslenmisanilar
@Emorjin
@attacca
Mavi
Lee ☆⁵
@Siyah_kugu61
@prensin_kalbi
Ebrar
@FBolmushayatim
Suna Aras-Kadın ne melektir, ne şeytan, sadece bir insandır.
Adı insan olmayan imgelerle anıldı. Kimi melek dedi, kimi şeytan. Kimi çiçek dedi, kimi kutsal.
O anki ruh halleri neye müsaitse, o sıfatı yakıştırdılar kadına. İnsan olmanın dışında, her kılığa büründürüldü kadın. Tabi ki bu sıfatlara, onlarcasını daha ekleyebiliriz ama bu kadarı bize yeter.
Melek… Şeytan… Çiçek… Kutsal…
Şimdi kadına yüklenen bu
Kisisellestirme tuzagi kisinin aslinda kendisi ile ilgisi olmayan bir yasam olayini ya da baska birisinin davranisini kendisine bağlamasidir. Herkes hayatinda az ya da çok bu tuzaga düser ve kendisiyle ilgisi olmayan herhangi bir olay için kendisini üzer.
Ama gerçekte disarida yasanan olayların çok az bir kismi gerçekten bizimle ilgilidir. Herkes kendi gemisinin kaptanidir ve kendi hikäyesinin basaktörüdür. Dünyayı algılarken hep kendimizle konusuruz, kendi yasantilarimiz ve kisiligimiz ekseninden degerlendiririz. Bu sekilde yaptigimiz degerlendirmenin sonucu olarak bazen farkinda olmadan evrenin merkezinde kendimiz varmis gibi hissederiz; sanki kolan biten her sey bizimle ilgiliymis gibidir. Bu o kadar da anormal bir durum degil esasinda, çünkü her insan hayata böyle bakar, sanki dünyanin merkezinde o varmis gibi. Böyle olunca yasadigimiz olumsuz olaylarin bizi etkilemesi cok daha farkli olur. Çünkü birisi bize surat astiginda, öfke gösterdiginde, haksizlik yaptiginda ya da kötü davrandığında hem olayin bize yasattigi kötü hissi hem de olaya sanki biz sebep olmusuz ya da bizden kaynaklaniyormus gibi baktigimiz için üzerimize aldigimiz sucluluk hissini yasariz.
Halbuki birisi sana kötù davranıyorsa, bu durum onun kendi içindeki süreçlerle, kendi kompleksleriyle ilgili olabilir. Orada sen degil de baska biri olsaydi ona da kötü davranirdi o kisi.
Hayat yorar bazen
HAYAT YORAR BAZEN
Hayat yorar bazen insanı, bazen çok yorar, bazen de daha çok yorar.
Insanlara kırılırız bazen, çok kırılırız bazen, daha çok kırılırız bazen, ama en çok kırıldığımızda başlar en büyük yorgunluğumuz. Vaz geçmenin eşiğinde yaşarız günlerce. Bir iyi haber belki de bir özürdür beklediğimiz. Olmayacağını bile bile Bekleriz. Sonra kalkar yerimizden "Hayırlısı Böyleymiş" der, yeni kırılış ve yorulmalara döneriz. Tabiri caizse yaşar gideriz.
Uğur UKUT
"İnsan bazen bazı şeyleri kendi hatasıyla kaybeder. Böyle durumlarda üzülmek de haktır ama akıllı insan bu hatalardan ders çıkarır ve de tekrar etmemeye çalışır.
Bazen de elimizde olmadan bir şeyleri kaybederiz ya da sıkıntılar yaşarız ki bizim hiçbir suçumuz yoktur. Böyle durumlarda ise bir imtihandır deyip sabretmesini biliriz. Böyle durumlarda insan sabrederse, Allah hem mükafat verir ve hem daha güzel kapıları üzerimize açar.
Hayatta önümüze çıkan sorunlara bu şekilde bakarsak daha güçlü bir şekilde üstesinden gelebiliriz.
Elbette ki sıkıntıları aşmada en önemli etkenlerden birisi de güvendiğimiz dostlarımızdır.
Böyle dostlarımızın her zaman kadrini ve kıymetini bilmemiz gerekir."
Hepimiz hayal kırıklığı yaşarız.
Hayat bu;
onun amacı zaten hayallerimizi kırmak..
Bizimki; hayata direnmek..
Bazen pes ederiz.
Hayat yorar bazen insanı, bazen çok yorar, bazen de daha çok yorar.
Insanlara kırılırız bazen, çok kırılırız bazen, daha çok kırılırız bazen, ama en çok kırıldığımızda başlar en büyük yorgunluğumuz. Vaz geçmenin eşiğinde yaşarız günlerce. Bir iyi haber belki de bir özürdür beklediğimiz. Olmayacağını bile bile Bekleriz. Sonra kalkar yerimizden "Hayırlısı Böyleymiş" der, yeni kırılış ve yorulmalara döneriz. Tabiri caizse yaşar gideriz.
Uğur UKUT