Bütün dünyayı,kocaman bir ülke olarak görmek istiyordu Sabahattin.
Din,dil,ırk,cinsiyet ayrımı yapılmayan, kavgasız gürültüsüz,barış ve huzur içinde yaşanan bir bir dünyanın vatandaşı olmak istiyordu.
Gönlünde yatan aslan,tam olarak buydu!
“Ateş gibi yanan kalbimin sıcaklığını ne kadar sarf etsem bu soğuk tabakayı ısıtamayacağımı anlıyorum. Adımlarım hiç kimseninkine uymuyor. Herkes beni yolun ortasında bırakıveriyor…Yolun ortasında… Herkes…”